bacar yatma, sonra gece ikiye qeder oturursan, yata bilmirsen ve buna göre de yuxu dermanı atırsan, seher başın şişir, danışdığını bilmirsen, yuxu dermanının ucbatından bütün günü olursan gic kimi, dexli yoxdur, mehz ele gündüz saat üçde, dördün yarısında yorğan-döşeye girib bir saat, saat yarım xumarlanmağın lezzetini heç bir şey vermez. Men gündüzler yatanda rahat yatıram, gündüzler yuxu görmürem ve gün-düz yuxusundan sonra oturub, nigaran-nigaran qapı-pencereye bax-mıram: gündüzler davranışın yekneseq axarında her şey, krandan gelen su kimi, pencereden düşen işıq kimi çox-çox adileşir, adamı narahat eden bir çox metlebler ele bil otağın künc-bucağında, şkafın, şifonerin dalında gizlenib üze çıxmırlar. En ümdesi de, gündüzler adam bilir ki, hele geceye çox var, gecenin sirli, ağır ve narahat hökm-ranlığına hele çox qalıb, indi gündüzün qayğısızlığından doyunca istifade ede bilersen. Gece, öz müemmalı sualları ile gözegörünmez cellad kimi başının üstünü kesdirende sen de yata bilmeyib yuxusuzluqla elbeyaxa olanda, derman atmayıb bes neyleyesen?.. Mahmud deyirdi ki, ele ki gördün yuxun gelmir, yanm stekan Qriqor ermeninin tut arağından hortdat getsin, üzüqoylu yastığın üstüne düşüb sehere kimi yatacaqsan - bunu elemeye de hekimler icaze vermirler. Arvad da tut araqlannı ele yerde gizledib ki, minaaxtaranla da gezsen tapa bilmezsen. Yaxşı ki, iki günde, üç günde bir balaca rumka konyak içmeye icaze verir. Qapı açıldı, Zeminenin başı göründü:
- Çalış yatma... İsteyirsen bir stekan tünd çay verim. - Sonra Zemine yeqin menim yuxulu gözlerimi, sallanmış çenemi görüb güldü: - Yaxşı, yat, yat! Düzelen deyilsen. Men ona göz vurdum.
- Amma çox qoymayacam yatasan. Bir saatdan sonra qaldıracam, eşidirsen? - dedi ve qapını bağladı.
Men, buludların arasından deşik tapıb, pencereye tuşlanıb içeri düşmüş çepeki gün işığında xırdaca heşeratlar kimi uçuşan toz deneciklerine; baxdım, bundan sonra qulaqlarımda quş qanadlarının sesini andıran bir ses eşitdim: ele bil teyyareden

<< 1 ... 149 150 [151] 152 153 ... 202 >>