Enver gözlerine, burnuna dolan tüstüden ösküre-ösküre, eyilib hökmdarın göy damarlan pırtdamış elinden öpmüşdü. Saray terefe gede-gede, arxasında eşitdiyi qarmaqarışıq sesleri dinleye-dinleye, meğribden meşriqe qeder neheng sütunlar kimi göy semanın ortasına burum-burum ucalan qara tüstülere baxa-baxa, üreyinde bu edaletli qelebeye göre tanrıya hem öz adından, hem de hökmdarın adından teşekkürünü bildirmişdi. Xanın başını bedeninden ayırandan sonra, birinci olaraq xace Enver ireli gelib, qırmızı libaslı celladın uzun ve ezeleli ayaqları altında, sarımtıl payız otlarının arasında saqqalı ağaran, laxtalanmış qanı sifetine yayılan başı murdarladı. Sonra serkerde ve serbazlar güle-güle, çığıra-çığıra növbe ile başa yanaşıb, xace Enverin elediyini elemişdiler. Daha sonra, serkerdelerden kiminse, sarayın xelvet otaqlarından birinde yaxalayıb tapdığı xanın baş heremini, hökmdarın emri ile tekgöz Sadıx adlı, qılıncın bir hemlesi ile adamı iki bölen qüvvetli serbaza vermişdiler. Tekgöz Sadıx, ayğır kimi bir ses çıxarıb, qadının uzun saçlarını sağ qolunun bileyine dolayıb, arxasınca çeke-çeke onu tepelerden birinin döşündeki kolluğa aparmışdı... Xudaya, sen menim ömrümden alıb, menim hökmdanmın ömrüne cala!.. Xace Enver böyrü üste döndü, mexmer mütekkenin yumşaqlığını ve serinliyini yanağında hiss eledi, iki derin qullab vurduğu hoqqalı qelyanını yanına, xalı üstüne qoydu. Tiryekin dumanı beyninden ayaqlarına axdı, ağrı evvel-evvel hoqquldadı, sonra yavaş-yavaş azalmağa başladı, xace Enver ele bil dağ başına qalxdı, oddan-tüstüden, hetta öyreşdiyi qan iyinden canını qurtarıb, hardasa ins-cins olmayan bir yerde ele bir ciyerdolusu nefes aldı ki, gözlerine işıq geldi. Eger xudavendi-alem onun hökmdarını qara qızdırmanın elinden aldısa, onun hökmdarına bu qalanı bele asanlıqla ele keçirmeye imkan verib, hirsine, hikkesine serin su axıdıb, söndürdüse ve nehayet, ele xace Enverin özünün bu böyük şadyanalıq günlerinde ağrısını, eziyyet-ezabını azaltdısa, demeli, dünen gece o qoca

<< 1 ... 151 152 [153] 154 155 ... 202 >>