başağnsı vermekde meqsedin nedir? - Xace Enver hökmdann zehmli baxışlanndan çiyinlerinde ele bir ağırlıq hiss etdi ki, qorxdu feqere sütunu ortasından quru ağac kimi qırıla. Vezir yene ikiqat oldu.
- Meslehetdir şairi camaatın gözü qabağında edanı etmeyek.
- Niye? Sebebi? Bu ne hoqqadır?!
- Memleketin camaatı şairi çox sevir, ulu hökmdar, göyleri, yerleri yaradan Allahın edaletli resulu, qorxuruq, artıq-eskik danışan ola.
- Kim qorxur, qoca?! - Hökmdar taxtdan qalxıb, ellerini arxasında cütleyib, ayaq üste dayanıb, qorxudan nefes almağa taqeti qalmamış eyanların, serkerdelerin sifetine iyrene-iyrene, ikrahla baxa-baxa qapıya sarı gedib geri qayıtdı. - Kim qorxur, qoy sözünü desin! Daha veziri danışmağa, sözünü davam etmeye qoymadı, sağ elini yuxarı qaldırdı.
- Qulaq asın mene! - dedi. - Bu memleketi men almışam, bu memleketin qalasını yerleyeksan eden men olmuşam ve menim igid serbazlarım olub! Bu memleketin xanını edam etdik, kendini-keseyini oda verdik, qolunda teper qalmış erkeklerinin hamısını qılıncdan keçirib qanına qeltan eledik ve bir kimse qorxmadı ve yerli camaatdan da bir kimse artıq-eskik danışmadı. İndi bir dılğır şairin üstünde, menim zebt etdiyim memleketin camaatı, yeni öz hökmdarının üzüne ağ olacaq?! - Alqış nidaları elçiler otağının mermer sütunlarını, ber-bezekli divarlarını yalayıb erşe direndi: yaraşıqlı şebekelerde şüşeler cingildedi. Hökmdar yene elini yuxarı qaldırdı ve büzüşüb yumağa dönmüş, xace Enverin yanında dayanıb, başı, saqqalı esim-esim esen vezirine ele baxdı ki, vezir küçük kimi zingildedi. - Redd olun, dağılışın! - deyib çığırdı. - Şairin edamı gün batanda, dediyim yerde ve camaatın gözü qabağında olacaq. Başını da qızıl teştin içinde memleketin o biri dılğır şairlerine vereceyik. Redd olun!..
...Xace Enver elçiler otağından çıxandan sonra öz otağına qayıtmadı, sarayın mermer pillekenlerini enib, payız feslinin sarımtıl rengi içinde uyuyan yaraşıqlı bir bağa çıxdı, başını qaldırıb adamın üreyini sıxan xezan ovqatından

<< 1 ... 158 159 [160] 161 162 ... 202 >>