de deyirem dana! Deyirem, ay bava, vallah, sende heç ne yoxdu, isteyirsen aparaq seni Tifiise, lap akademiklere gösterek. Deyir, yox... Uryadnik yuxuma girib, men gerek ölem.
Mahmud ayaq saxladı.
- Aye, ne uryadnik?
- Ne bilim. Üreyini açıb bize deyirmi?
- Kişi havalanıb eleyer, biabır olluq, hay? - Mahmud teşvişle soruşdu. Moşu başını bulayıb dedi:
- Yox eşşi. Ağlı-huşu tamam yerindedi. Danışığı, sözü-söhbeti de evvelki qaydasındadı. - Moşu yene Mahmuda baxdı, sesini alçaltdı:
- Mahmıd doxtur, deyirler, havalanannar adam dişdiyir, düzdümü?


- Peh! Dişdiyir de sözdümü! Adamın boğazınnanca yapışıb, qanın sorurlar.
- Yox, yox... Bu, çayın içdi, bir qısmat çörek de yedi. Cijim ayaqlarını yudu. Yox, heç havalanana oxşamır.
- Deyirem, faqqılıq eleyir dana! Size naz satır. Heç qorxub eleme. İyne vuracam, keçib gedecek. Birinci kere döyül ha!
Daha danışmadılar. Mahmud fikirleşdi ki, gören çantasında kamfora var, ya yox. Olmasa da, novokomoidle dimedrol kifayet eleyer. Keçen sefer, deyesen, tekce novokomoidle keçinmişdi. Yox, dimedrol da vurmuşdu venasına... Onlar enli cığırla, diqqetle ayaqları altına baxa-baxa aşağı endiler, Kürün sahilinde "Qayaaltı" deyilen yere çatdılar. Tatar Temirin qayığından işıq gelirdi. Mahmud o saat başa düşdü ki, Temir demir yolunda işlenen ikigözlü fenerden götürüb; bu barede seliqe-sahmanına söz ola bilmezdi. Bu zeif işıq işartısında Mahmud Kürün sahile yaxın kiçicik bir parçasını gücle gördü: lepeler köpüklü idi, ele bil sabun qatmışdılar. Demeli, zarafat-zarafat, son iki-üç günde su qalxmışdı, bu köpük de güneylerde vaxtından tez erimiş qarın temiz ve yumşaq suyu idi, bulanıq suya qarışıb, köpük emele getirmişdi. Bele sel tez-tez iri ağacların qollu-budaqlı köklerini axıdıb getirir. Şer demesen, xeyir gelmez, qayıq bunlardan birine ilişseydi, soyuqda ve yağışın altında çayın ortasında gecelemeli olacaqdılar. Gerek lap ehtiyatlı terpene idiler. Mahmud bilirdi ki, Temirin tecrübesi bele şeylerde pis deyil, amma kaş içmemiş

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 202 >>