sizin eminiz size ne gösterecek! - O qabağa geldi. - Bax, indi hamınız gedin, üzü komaya sarı dayanın.
Uşaqlar terpenib komaya sarı getdiler ve bir-birine yene qorxa-qorxa baxıb, Üfleme Qasım dediyi kimi, üzleri komaya dayandılar. Telxek güle-güle, şadlana-şadlana arabaya yanaşdı, otun-elefin içinden balağı enli zerli şalvarını çıxarıb ayaqlarına keçirdi, sonra çuxasını soyunub, sinesi baftalı-qotazlı nimtenesini geydi, başına da ucu zınqırovlu uzun şiş teskülahını qoydu. Qayıdıb talanın ortasında dayandı ve ellerini bir-birine vurub nazik sesle çığırdı:
- Başımın ağaları, men hazır!
Bu nazik ve gülmeli sese geri dönen uşaqlar, ay işığının gümüş renginde, talanın ortasında dayanmış Üfleme Qasımı bu qiyafede görende heyretle çığırışdılar. On cüt göz heyret qarışıq maraqla Üfleme Qasıma zillendi. O, sözüne davam eledi:
- Ağalar, beyler, xan sarayının möhterem mehmanları!.. Bu gün xanın aşpazı düyünü çiy bişirdiyinden Üfleme Qasım bir qarın ağrısına mübtela olub ki, bütün günü qotur xoruz kimi banlayır! - Telxek ellerini qoşalayıb ağzına tutdu ve eynen xoruz kimi banladı. - Quq-qulu-quuu!

Uşaqlar deyib danışa-danışa, gülüşe-gülüşe yaxına geldiler ve Üfleme Qasım başladı: evvel hoppandı, elleri üste durub, ayaqlarını yana aralayıb havada oynatdı, sonra yene xoruz kimi banlaya-banlaya mayallaq aşdı, otun üstünde özünü sürüşdürdü, ayaqlarını qayçı kimi açıb oturdu, daha sonra yene quş teki qanad açdı, yene mayallaq aşdı, özünü yıxıb, başından tutub "uf, uf, öldüm, yandım" dedi ve daha neler elemedi!.. Bu ay işığında, saralmış payız otlarının üstünde on yetim dünyanın en şirin ve en gülmeli nağdına tamaşa ede-ede, quzu sürüsü kimi baş-başa verib ireli geldiler, indi bardaş qurub oturmuş, başını var gücü ile silkeleye-silkeleye şiş teskülahının zınqırovunu seslendiren Üfleme Qasıma yanaşdılar, ona qoşulub gülmekden uğunub getdiler. Sonbeşik ise lap yaxına gelib, Üfleme Qasımın ayaqları üste oturdu ve başını onun sinesine qoydu: uşağın isti nefesi telxeyin sifetinde

<< 1 ... 169 170 [171] 172 173 ... 202 >>