başıbelalı dünyada tek deyildi.
...Edamdan sonra, şairin bedeni başından ayrılandan sonra, qırmızı libaslı cellad ağır baltanı ehmalca ayaqları altına endirende hökmdarın serbazları yene at kişnertisine benzer bir sesle hayqırdılar, edama toplaşmış camaatdan ise ses çıxmadı: ne qoca dindi, ne cavan, ne qız, ne gelin; qolu teperli igidlerden sağ qalmışları ise, qorxaq olduqlarına göre, cellad qışqırıb, "ya Allah!" deyib baltanı yuxarı qaldıranda izdihamdan aralanıb geri çekildiler. Hökmdar ayağa qalxdı.
- Vezir! - dedi. - Şair ağzını açıb kelmeyi-şehadetini de demedi!
- Qorxusundan yeqin dilini udubmuş, kafir oğlu kafir! - deyib vezir ikiqat oldu ve güle-güle saqqalını tumarladı.
Hökmdarın nese yadına düşdü, qaşları çatıldı ve sifetinin qırışları bir-birine qarışdı.
- Qoca! - deye yene vezirine müraciet etdi. - Gördün?!
- Neyi, qibleyi-alem?! - Vezirin qorxudan gözleri berele qaldı.
- Camaatı deyirem, qoca!.. Gördün, bir kimse cınqırını çıxarmadı, gördün?! - Hökmdar güldü, sonra sesini ucaldıb, üzünü serkerde serbazlara tutdu. - Menim igid balalarım!.. Bilin ve agah olun! Ne qeder ki, beşer övladının qarnında qorxu ağrısı var, üreyinde şöhret azarı, bir günde yüz şair başı kesilse de, heç kes ve heç bir zaman hökmdarın üzüne ağ ola bilmez!
- Eşq olsun! Eşq olsun! Eşq olsun!
Yerbeyerden eşidilen bu alqış sedaları hökmdarın uzaqlarda gördüyü tüstü qatarı kimi göye ucalıb, topa ağ buludlara qarışdı: bayaqdan yol gelib yorulduqlarından, bir yerde sallanıb durmuş buludlar bu sedaların qopardığı külekden herekete gelib, üzü qarlı dağlara, sal buzlaqlara sarı axışdılar...
Amma yene vezir deyen olmadı, şeytan quyruq buladı ve şair isteyen oldu: bu böyük bayramın sonu qanqaralığı ile bitdi.

Edamdan sonra, şairin başını qızıl teşte qoyub, getirib saray şairlerinin ayaqları altına qoyandan sonra, hökmdar bütün eyanlarını, serkerdelerini başına yığıb, çiçek kimi ala-bezek bayram libasları geymiş bu adamların arasında, döyüş paltarında olduqları üçün, qara, iri

<< 1 ... 171 172 [173] 174 175 ... 202 >>