arıları xatırladan keşikçilerin ehatesinde, mexmer çekmelerini xezan yarpaqlarının üstüne basa-basa yavaş-yavaş saraya qayıtdı, aşpazların hazırladığı leziz bayram xöreklerinin iyini uzaqdan hiss edib, üz-gözünü turşutdu: hökmdarın neçe gün idi ki, qızdırmadan sonra hele iştahı qaydasına düşmemişdi ve bişmiş iyi burnuna deyende üreyi bulanırdı.

Elçiler otağında teşkil edilmiş böyük ziyafetde, hökmdar özü içmese de, eneneye göre, könlü isteyene şerab içmeye rüsxet verdi; zebt olunmuş memleketde yaşayan, deyilene göre, yaxşı şerab hazırlamaqda şöhreti uzaq-uzaq diyarlara yayılmış bir gavurun anbarlarından getirilmiş qan kimi qırmızı, behmez kimi qatı şerab badelere doldu, camaata paylandı. Ve her biri, hökmdarın ona ikrahla göz qoyduğunu hiss etdiyinden, peyserinin dah soyusa da, lezzetle şerabı başına çekib, sonra yemeye girişdi. Hamı salavat çevirib, bu memleketin en leziz taamı sayılan qırqovullu ve qazmaqlı plovdan başladı: eller iri buludlardakı yemeye san uzandı, barmaqlar yağa batdı ve bir azdan bığ-saqqallar da yağa bulaşıb işıldadı. Hökmdar taxtda oturub, hele ağzına bir tike de almamışdı, buna göre, xace Enver ona hem telaşla, hem de mezemmetle baxırdı. Hökmdar ikinci defe elini yuxan qaldıranda, saqi yanaşıb, şerab içenlerin hamısının badelerini tezeden doldurdu: qoy içsinler, qoy bugünkü bayramdan razı qalsınlar, cehennemin odunda men yox, onlar yanacaq... Camaat plov buludlarını, qırqovul, keklik boşqablarını boşaldıb, payızın dadlı meyvelerine keçende, ne vezir-vekilin, ne de eyan-serkerdenin bele bayram büsatlarında indiye kimi görmedikleri bir hadise baş verdi: hökmdar üçüncü defe elini yuxarı qaldırdı, şerab içmeye üçüncü rüsxetini verdi ve yene saqi - qız kimi nerme-nazik olan bir cavan, yumşaq yerini yırğalada-yırğalada, nazlana-nazlana saray ehline yanaşıb, yene badelere şerab süzdü... Bir azdan hökmdar yeyib ağırlaşmış, sifetleri gavur şerabının qırmızlığından pörtüb allaşmış, gözleri xumarlanan eyanlara baxıb ve onların dinmez-söylemez

<< 1 ... 172 173 [174] 175 176 ... 202 >>