ki, baxan deyerdi gündüzdür. Büzüşüb yumaq boyda olmuş qoca bir qarı başsız bedenin yanında dizleri üste oturub, bedenini yırğalaya-yırğalaya ağı deyirdi. Serkerde yanaşıb qarının üstünü kesdirdi.
- Ay arvad, - çığırdı, - dur get xarabana!
Qarı başını qaldırıb gözleri qabağında dayanmış qaraltını emelli seçe bilmedi.
- Ay bala, - dedi, sesi gordan çıxdı. - Mennen işin olmasın. Qoy üreyimi boşaldım, sevabdı.

Serkerde gülümsündü, toqqasından sallanmış qamçısını götürüb var gücü ile yox, ele-bele arvadı ağrıtmaq üçün, arıq küreyine yüngülce zerbe endirdi. Amma serkerdenin xeberi yox idi ki, bu arıq bedende daha hey deyilen şey qalmamışdı ve bu yüngül qamçı zerbesinden, şairin bedeni üstünde dünyanın en yanıqlı ağısını deyen qoca qarı - Üfleme Qasımın iki ayağı gorda olan, gözlerine ağ gelmiş nenesi böyrü üste düşüb, canını Allaha tapşırdı. Amma gecdi, ne cellad baltası, ne de bu serbazın son qamçı zerbesi daha bundan sonra heç bir şey eleye bilmeyecekdi. Memleketin en qoca ağbirçeyinin dediyi son ağı - layla yayılıb, nazik, yanar ipe dönüb, uzanıb-uzanıb dağlar aşıb, ormanlar keçib, gelib Baba Kahanın hendeverindeki daşlardan birine ilişdi ve bu daşdan ele bir ah qopdu ki, Baba Kahanın oyumundan gelen ses dünyanı lerzeye getirdi:
- Sizin kökünüz kesilsin, ay ikiayaqlı bendeler!
...Derd de, azar kimi gelende batmanla gelir, bacım.
Baba Kahanın oyumundan gelen henirti ağ dumana dönüb eşiye axdı, yuxarı qalxıb ulduzlara qarışdı, sal buzlaqların başında eriyib, neheng buz parçalarına dönüb hündürlükden aşağı şığıdı, etrafdakı quru daşları, quru qayaları döyeclemeye başladı: qayalardan, daşlardan boğuq bir ses çıxdı, ah çekdilermi, lenet dedilermi - bilinmedi ve hemin anda da her qayanın, her daşın yarığından, çatlağından hörük kimi burula-burula, buz nefesli henirti qopara-qopara, bal kimi qatı olan qara bir axartı süzülmeye başladı. Hele dünyada bir kimsenin, bir canlının gözü bele qara reng görmemişdi. Milyon-milyon illerin aysız ve ulduzsuz gecelerinin

<< 1 ... 175 176 [177] 178 179 ... 202 >>