deyil, yaxşı deyibler ki, sağlam bedende sağlam da ruh olar. Xeste qalxdı, ayaqlarını çarpayıdan sallayıb çekeleklerini tapdı, sonra stulun üstünden xalatını götürüb geydi ve saatına baxdı: düz iki saat yarım yatmışdı, ne eceb Zemineden, onu ayıltmayıb... Durub pencereye yanaşdı, perdeleri aralayıb eşiye, heyete baxdı. Hava tutulmuşdu, deyen, yağış yağacaqdı, bundan başqa, heyetin seliqesizliyini, damı uçmuş zibilxananın içindeki zibil yeşiklerinin quyu kimi qara ağızlarını, budaqlarında bir dene de yaşılı qalmamış tut ağacının iri-iri san, qırmızı yarpaqlarını yüngülce terlemiş pencere şüşelerinden görüb düşündü ki, indi, üstelik, payız yox, yaz olsaydı, onda olardı lap ela. Kim ne deyir desin, amma payız kimi axmaq fesil yoxdur. Payız ilin ne oyanlıq, ne de buyanlıq olan feslidir, payız ele eslinde, zökem kimi bir şeydir, adamı keyleşdirir. Vay bele havada yolu çöle, meşeye düşenlerin halına... Arxadakı qapı cırıldadı, Zeminenin sesi geldi.
- Hee, durmusan? Görek indi gece senin evezine kim yatacaq. Zemine içeri keçib, yuxulu-yuxulu pencere qabağında dayanmış erinin şişmiş, amma durulub saflaşmış sifetine baxdı, çarpayının üstünü seliqeye saldı ve dedi:
- Zeng elemişdiler, seni sabah günorta Muxtar Kerimlinin yanına çağırırlar, deyesen, iclas var.

Xeste, "zeng elemişdiler"i eşidende yadına düşdü ki, yuxuda qeribe bir zınqırov sesine uzun-uzadı qulaq asmışdı, amma ne illah etdise, yuxunu yadma sala bilmedi: demeli, dexli yoxmuş, adam ele gündüzler de yuxu görür, amma bu gündüz yuxuları, görünür, çox şirin olur, çünki xeste emin idi ki, indi bedeninde hiss etdiyi yüngüllük, qıvraqlıq, ümdesi de, can rahatlığı, bayaq yuxuda eşitdiyi zınqırovun sesindendir. Xeste soruşdu:
- Yeni gedim?!
- Mütleq! - dedi Zemine. - Get adam arasında görün, dost var, düşmen var. Görsen ki, maraqsız iclasdı, qayıdarsan eve, - Zemine erinin sifetine baxdı. - Saqqalını da qırxarsan seher, ağ köyneyini de ütülemişem, teze kostyumunu da geyersen.

Xeste dinmedi... Kirlikirin Sedi

<< 1 ... 180 181 [182] 183 184 ... 202 >>