yerinden qalxıb Kerimlinin sualına cavab verdi: deyesen, konfransdan sonra teşkil olunacaq banketin xercleri barede nese soruşmuşdu. Xeste daha qulaq asmırdı, bayaq, bu zala girib, Sedi efendinin gündeliyinde oxuduğu sözleri yadına sahb, onun bele iclaslar zamanı hemişe oturduğu yeri gözleri ile axtarıb, texmini de olsa, tapandan sonra, gelib arxa sıralardan birinde, qıraqda eyleşmişdi, altdan isti geyindiyine göre, terlemesin deye, plaşını, şerfini çıxarıb dizleri üstüne qoymuşdu ve başını qaldırıb, Sedi efendinin yazdığı zerli-naxışlı tavana baxmışdı: indi bu tavan zerli-naxışlı ve yaraşıqlı deyildi, zerin-naxışın ve yaraşığın üstünden yağlı ağ boya çekilmişdi, indi bu zalın tavanı xestexana tavanlan kimi boz ve tutqun idi. Ve nehayet, Kerimli Sedi efendinin yubileyi barede danışmağa başlayanda, xeste diqqet kesilib, her şeyi unudub, ürek döyüntüsü ile onu dinlemişdi. Tfu senin herçi-peterine, bele dünya!.. Eve qayıtdığı yolu yarı elememiş xestenin birden yadına düşdü ki, bayaq iclasda, ziyafetle elaqedar Kerimlinin sualına cavab veren ağsaç, nurani sifet kişinin adı Qedir Pünhan idi. O vaxtın genc şairi Qedir Pünhan, indi Kerimlinin yanında baş mühasib işleyirdi. Ağrısın alasan şeytana papış tiken bele dünyanın!..
Xestenin qulaqlarına musiqi sesi deydi, yana dönüb gördü ki, musiqi sesleri, ensiz taxta qapısı üstünde neon lampalarının işığı ile "Disko bar" yazılmış, zirzemide yerleşen qırmızı, yaşıl, sarı şüşelerden yaraşıqlı şebekeli pencereleri yoldan ötenlerin dizleri hündürlüyünde olan bir yemekxanadan gelir. İndi yüz elli atmaq heç pis olmaz-dı!.. Xestenin gözlerine işıq doldu, aşağı, bara enmemişden qabaq, telefon budkasına girib eve zeng vurdu. Desteyi Zemine götürdü.
- Neynirsiz?
- Hardan danışırsan?
- Bir az yubanacam, sen nigaran qalma.
- Yaxşı... Noldu Muxtar Kerimli?
- Lap yaxşı oldu.
- Özünü soyuğa verme.
- Yox, arxayın ol!
- Helelik.
- Helelik.

Barın içerisi eynile keçmiş saray otaqlarına benzeyirdi: qedimsayaq mis şamdanlarda uzunsov

<< 1 ... 184 185 [186] 187 188 ... 202 >>