qonaq eledi, içib, kövrelib, bağrına basıb öpdü, o da şerfini çıxarıb Kerimliye bağışladı. Ay inandı ha!.. Xeste zala göz gezdirdi: ondan başqa cemi üç-dörd adam vardı, iri stollardan birinin arxasında oturub, ucadan danışa-danışa yeyib-içirdiler. Ofisiant yanaşıb onun yanında duranda, xeste soruşdu, neyiniz var. Ofisiant memleketin en leziz xöreklerinin adını birce-birce çekdi: düşbere, qutab, xengel, qazan kababı, tenek dolması, bozartma, balıq kababı, balıq lülesi ve et lülesi. Eşq olsun bele memlekete!
- Bes kürü?
- Yox, kürümüz yoxdu.
Xeste bura enmemişden qabaq, yüz elli qram içib özüne gelmek fikrindeydi, amma divardan asılmış qalxanları, eyri qılıncları, xalılar üstünde qoyulmuş senekleri, bardaqları görüb, özünü Koroğlu kimi Qıratın belinde hiss eledi, ofisianta dedi ki, iki yüz elli araq getir, yanında da bir az ayın-oyun, iki dene de balıq kababı qoy. Ofisiant başını terpedib, dönüb gedenden sonra, xeste stola dirseklendi, gicgahlarını hövkeledi ve başa düşdü ki, heç özünde deyil. Evden çıxıb bu iclasa getdiyi yerde kaş, ayağı sınaydı! Ele bil camaat iclasa yox, hüzür yerine gelmişdi... Ofisiant ildırım süreti ile geri qayıtdı, iri podnosda o qeder şey getirmişdi ki, beş adamın yemeyini görerdi. Xeste üstünü vurmadı, ofısiant getirdiyi yemekleri stolun üstüne düzdü ve balaca qrafindeki araqdan xestenin qedehine süzdü. Xeste bir turp götürdü, duza batırdı ve arağı hortdatma atıb, turpu dişleri arasına saldı. Beh, beh, beh!.. Sonra bir az quru balıq, bir tike pendir götürüb boşqabına qoydu, iştahla yemeye başladı... Amma Muxtar Kerimli çıxışının axırında ele bir ağ yalan dedi ki, eger o dünya varsa, tekce ele bu yalanın üstünde o, gerek cehennemin alovunda yanıb qovurulsun... Xeste evden götürdüyü üç siqaretden birini yandırdı, tüstünü ciyerlerine çekdi ve sonra ele bil, başı üzerinden bu zalın eşik qapısına doğru axıb geden siqaret tüstüsüne qoşulub, tezeden küçeye çıxdı ve Kerimlinin, Sedi efendi demişken, "bayquşi-xarabazar"ına qayıtdı. Amma

<< 1 ... 186 187 [188] 189 190 ... 202 >>