öz layiqli qiymetini almayıb. Xeste, Kerimliye qulaq asa-asa, onun her kelmebaşı uzada-uzada işletdiyi "çox"lardan esebileşe-esebileşe, dayanıb başını aşağı salıb, yene bir söz demedi. Sedi efendinin yubileyi keçirilirdi. Sedi efendi haqqında yazılmış en böyük monoqrafiyanı Kerimli qeydsiz-şertsiz beyenmişdi - daha bundan sonra ne demek olardı ki?.. Bundan sonra bir söz deyenin gerek ağlı başında olmasın. Sonra Kerimli xestenin qolundan tutub berk-berk sıxdı ve dedi:
- Sen Selime xanımla yaxınsan, ona de ki, heç narahat olmasın. -Gülümsünüb, xestenin gözleri içine baxdı. - Qoy her şeyin üstünde esebileşmesin. Sehheti, deyesen, o qeder de yaxşı deyil.
- Deyerem, Muxtar müellim.
Sonra Muxtar Kerimli sağollaşmadan ondan ayrıldı ve xeste, xırda, qocafendi addımlarla ondan uzaqlaşan arıq beden sahibine baxa-baxa qaldı...
Ofisiant balıq kababını getirende xestenin qrafindeki arağı qurtarmışdı.
- Xalaoğlu, - dedi, - mene yüz qram da getir.
- Baş üste!

Göresen, Kerimli xestenin Selime xanımla yaxın olduğunu hardan bilirdi?.. Yeqin ele Selime xanım özü deyib. Xestenin yanında, onunla söhbetlerde hemişe konspirasiyaya keçib üstüörtülü danışan Selime xanım, atasının yubileyi erefesinde ele bir hefte olmurdu ki, Kerimlinin qebuluna getmesin. Bu da yadına düşdü ki, keçen il Kerimlinin anadan olduğu gün, Selime xanım, qışın oğlan çağında parnikde beslenmiş güllerden hardansa çox baha qiymete alıb, iri bir deste düzeldib, Kerimgile tebrike getmişdi...
Araq getirmiş ofisiant başını elleri arasına alıb oturmuş xesteden soruşdu:
- Nese dediniz, he?
Xeste başını qaldırıb gülümsündü.
- Dedim ki, tfu senin herçi-peterine, bele dünya!
Ofisiant güldü, kök ve buxaqlı sifeti yumrulaşıb tava boyda oldu.
- Daha bir şey lazım deyil ki? Xeste yavaşdan soruşdu:
- Tualetiniz hardadı?
Ofisiant elini metbexe sarı uzatdı.
- Metbexin yanındakı qapıdan çıxıb pillekenlerden yuxarı qalxarsan, dayday, orda, heyetdedi.
Xeste bir daha başa düşdü ki, o, heqiqeten zirzemidedir, çünki

<< 1 ... 189 190 [191] 192 193 ... 202 >>