keflenmiş iki nefer indi çay içe-içe söhbet eleyirdiler. Onlardan biri feldşer Mahmud, o birisi ise Zülfüqar kişinin nevesi Moşu idi. Zülfüqar kişi rehmete gedenden sonra, qohum-eqreba, tanış-biliş yığışıb, meslehetleşib qerara gelmişdiler ki, Moşudan gedib ali mek-tebde oxuyan olmaz, buna göre de onu raypoda işe düzeltmişdiler...
İndi Moşu, elini şalvar cibine salanda, kirli yaylığı ile beraber beş-altı iyirmibeşlik çıxarırdı. Mahmud deyirdi:
- Sen öl, Moşu, ele yorulmuşam, başın haqqı, bu mehsul bayramını da yola verek, üç gün üzüqoylu yıxılıb yatacam. O Zülfüqar bavayın goru haqqı, he!
Moşu gülümsündü, xaşdan sonra, isti çaydan sonra terlemiş alnını yağlı elinin arxasıyla silib dedi:
- Çox içirsen, Mahmıd doxtur, araxdandı hamısı. Mahmudun gözleri bereldi:
- Moşu, içmesem ölü kimi oluram, başın haqqı. Be neynim, hay!.. A Xelil dayı! - Mahmıd boylanıb bufetin arxasmda çengel-bıçaq silen Xelil dayıya baxdı. - Men ölüm düzün de, sen çox içirsen, men?
Xelil dayı kök bedenine geydiyi kirli ağ xalatının yaxasını açıb, penceyinin altından qarnını qaşıdı, esnedi.
- Beri bax, Mahmıd, - dedi. - Hele sennen o qeder vuracağıq ki, ölene kimi... Sen bir meni emelli başa sal görüm, bu ilki mehsul bayramını raykom niye bizim kendden başdıyır, hay?
Mahmud çiyinlerini çekdi.
- Hancan, aye, niye?.. Dağı partladacaqlar, dana!
- Aye, onu bilirem! - Xelil dayı bufetden çıxıb onlara yanaşdı, eyleşib stola dirseklendi ve yeke çopur burnunu çeke-çeke ora-bura oynatdı. - Aye, bir dağı partdatmaqdan ötrü bir bele mexluqu niye bura tökürler, axı?
- Bıy!.. Bayram-büsatdı dana! Burda mitinq eleyib, dağı partdadıb, qayıdacaqlar rayona, stadiona.
Moşu da söhbete qarışdı:
- Mahmıd doxtur, Xelil dayı düz deyir. Men de emelli qanammadım ki, hansı dağı partdadacaqlar?
Mahmud dedi:
- Aye, bisavad uşağı bisavad, burda qanmamalı ne var ki! Bax, o dağlar yoxdumu? - Mahmud qanrılıb, elini kababxananın enli şüşelerinden görünen uzaqdakı dumanlı dağlara tuşladı. - Bax, onnarın arxasında

<< 1 ... 192 193 [194] 195 196 ... 202 >>