halallaşım, ay Mahmıd.
- Boy! Ne halallaşmaq, aye? - Mahmud teeccüble Moşuya baxdı, Moşu Mahmuda.
- Gedirem, - dedi tatar Temir. - Vetene qayıdası olasıyam. - Eger Mahmud günün bu vedesinde, ele burda, Xelil dayının yeyib-içdiyi kababxanasında eşitseydi ki, dünyanın bütün ilan-qurbağası dil açıb adam kimi danışmağa başlayıb, bu derecede çaşıb heyretlenmezdi: ele bil qulaqlarında nese partladı, nefesi de boğazından eşiye çıxmadı. Moşu ise gözleri berele qalıb, ağzını açdı:

- Aye, Tamaranın yanınamı qayıdırsan? -He...
- A kişi, sene noldu, aye, birden-bire!
Tatar Temir özüne araq süzdü, bir qurtum içib stekanı yere qoydu. Dedi:
- Gece yuxuma gelmişdi, Tamara... – Gözleri doldu. Yeqin ölüb. Mahmudun qanı qaraldı, Moşu ise gülümsünüb üzünü yana çevirdi:
- Temir, her yuxuya giren adam ölürmü, a bala? Ne danışdığındı!

- Yuk, ölmeseydi, gelmezdi... Men bilirem. - Tatar Temirin gözlerinde Mahmud indiye kimi görmediyi bir şey gördü; bu yerlere geldiyi günden, stansiyanın bufetinde pulsuz içdiyi çaxırdan qızanb kallaşmış gözlerden uşaq kövrekliyi duydu, ele bil indice bu gözlerden dupduru bulaq suyu axacaqdı. Mahmud ah çekdi, Moşunun tatar Temiri dolamağa hazırlaşdığını görüb, gözlerini bereltdi.
- Gedib orda itib-batacaqsan, Temir, - dedi. Temir dedi:
- Neynim...
Mahmud arağı yene özüne süzdü. Moşunun stekanını dolu gördü -içmemişdi - tatar Temirinkini doldurmaq istedi. Tatar Temir elini stekanın ağzına qoydu:
- Mene besdi, Mahmıd, - dedi. - Sonra xarab ollam.

Bu da, şeytana papış tiken dünyanın ağlasığmaz oyunlarından biri idi: tatar Temir araq içmek istemirdi. Aye, bu dünya xarab olur, ya düzelir, a başına dönüm? Bu ne gerdişdi gören? Mahmud dedi:
- Temir, uğurun xeyirli olsun, sağ-salamat get, menzil başına çat... Biz yetimleri de unutma. Sen de yetimsen, men de yetimem. Moşu da yetimdi. Ele axtarsan, bu dünyada yetim olmayan adam tapammazsan. Here öz qismetine düşennen artıq yeyemmir. Ne deyim, gedirsen, get, amma bizim obanı Temirsiz

<< 1 ... 194 195 [196] 197 198 ... 202 >>