qoydun.

Moşu tatar Temire baxdı, Mahmuda baxdı, bir şey anlayammadı: onların ikisini de heç bele gördüyü olmamışdı. Kövrelib-kövrelib ele bil bir hime benddiler ki, ağlasınlar. Temir stekanını qaldırdı.
- Allah üreyince versin, Mahmıd. Allah seni xoşbext elesin, Moşu!.. Sonra dönüb, kababxananın eşik terefden azca terlemiş şüşelerinden uzaqlara baxdı. - Dumannarın başın üstünden eskik olmasın, ay dağlar! - Arağını son damlasına kimi içdi, yene heç bir şey yemedi ve yerinden qalxdı. Di, yolçu yolda gerek.
Mahmud da, Moşu da ayağa durdular, bir-birine baxıb, bir-birinin fikrini oxuyub, ikisi de elini cibine saldı, heresi elli manat çıxarıb Temirin cibine basdı. Temir razılıqla başını terpetdi. Sonra Temir, qulaqlı papağını başına qoydu, terpenib çamadanını götürdü ve her üçü kababxanadan eşiye çıxdı. Orda, payızın üşütmeli serininde, ağacların sarı-sarı yarpaqları arasında el tutub ayıldılar. Mahmud soruşdu:
- Ötürekmi seni, Temir?
- Yuk, başına dönüm, yuk. Tek getmeyim meslehetdi. - Moşuya baxdı. Salatın bacıyla da sağollaşmışam, sonra gedib Zülfüqar eminin qebrini de ziyaret eledim... Ne ise, ay uşaqlar, ölennerin qebri nurnan dolsun, diriler min yaşasm!

Dönüb getdi. Mahmud da, Moşu da xeyli onun dalınca baxdılar: nimdaş şinelli adamın çamadanın ağırlığından sağa eyilmiş bedeni irelideki sıx ağaclıqlann arasında gözden itenden sonra, kababxanaya qayıtdılar, Mahmud stekanını araqla doldurdu ve birnefese başına çekdi, amma bu defe bir şey yemedi. Metbexden qayıdıb piştaxtanın arxasında dayanmış Xelil dayı soruşdu:
- Aye, o piyenısqa yetim noldu?
Moşu güldü, Mahmud ise cavab vermedi...
...Onlar, ikisi de plaşda, başları açıq, kababxanadan çıxıb, şose yolunun qırağı ile mitinq olacaq yere - kend sovetinin binası qabağındakı bağa teref gedende, yolda poçtda işleyen Lyudaya rast geldiler. Lyuda Mahmudu görüb ayaq saxladı.
- Maxmud, - dedi. - Tebe tam sroçnaya teleqramma lejit. Mahmud Lyudanın' köklükden şişib piy basmış dördkünc bedenine baxıb dedi.
-

<< 1 ... 195 196 [197] 198 199 ... 202 >>