Müştüyü sümüre-sümüre Mahmuda dedi ki, Moşunu bilmirem, amma men televizora baxmıram, baxanda başım ağrıyır.
- Dünya yaman qarışıb, ay Temir, her yanda dava gedir. Mene ne!
- Mexluq qırılır, a kişi!
- Biz ha qırılmırıq! - Siqaretden sonra Temirin sesi kallaşmışdı.
- Deyirsen, bizi de qırsınlar? - Mahmud güldü.

- Men o qırğınları çox görmüşem, qardaş. Allah heç kese qismet elemesin, uy, uy!
Mahmud onun sesinden başa düşdü ki, ağzını açsa qurtarmayacaq, düzü, bu söhbeti saldığına peşman oldu. Qorxdu, Temir, azından min defe danışdığı ehvalatı bir de tekrar eleyecek, yene, müharibeden qayıdıb, arvadı Tamaranın yanında cavan bir rus soldatını gördüyünden yanıqlı-yanıqlı danışacaq, sonra başlayacaq ana-bacı söyüşü ile dünyanın bütün arvadlarını bir-birine qatmağa, axırda da "ay vaşu matlar, naşu matlar" deyib dizine döyecek...

Amma yox. Başına gelen bu belanı Temir hemişe danışmırdı, daha doğrusu, ayıq vaxtlarında bu ehvalatdan söz salmırdı, yanında müharibeden, esgerlikden söhbet-filan düşende de çekilib bir qıraqda dururdu. Amma, ele ki, stansiyanın bufetinde şirin çaxırdan bir-iki stekan vururdu, tanış adam eline keçmeyende, lap yoldan ötenin birini saxlayıb, salırdı çenesinin altına. Danışdıqca, söylendikce, üreyini boşaltdıqca, herden ele olurdu gözleri de yaşarırdı. Yazıq neylesin! Onun çekdiyi müsibet kimin başına gelseydi, vallah havalanardı... Hele bu yaxşı qalıb... Mahmud onun bele kefli olduğu günlerini az görmemişdi. Ekser hallarda, bazar günleri, vağzalın gur vaxtlarında Temir yaşadığı yunan kendinden stansiyaya gelirdi. Vağzalda onu relslerin arasında sülenen qotur itler de tanıyırdı. Yayda, al-qırmızı setin köynek eyninde, belinde tarım çekilmiş nazik meşin toqqa, uzunboğaz çekmeleri par-par parıldaya-parıldaya, seyrek saçlarına xüsusi sığal verib, tertemiz, odekolon qoxuya-qoxuya gelib girirdi stansiyanın milçekli, havası ağır bufetine. Bufetçi Kerim - möhkem zarafatları vardı - Temiri gören kimi tatar dilinde, Temirin ona öyretdiyi bezi

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 202 >>