sifeti gecenin qaranlığındanmı, ya motorun uğultusundanmı, peyda olub gözleri qabağına geldi: ele bil gördüyü tutqun ay işığıydı, indice qara buludların arxasında itib sönecekdi. Bu ne ehvalatdı göresen? Tatar Temirin ikice kelmesi niye onun hövselesini daraltdı, qanını qaraltdı, üstelik, başını da ağrıtdı - ne illah eledise, anlayammadı... Ve birden Mahmudun ağhna bir fıkir geldi: adamlan bir-birine bağlayan derddir. Derd uzun bir kendirdi ki, dünyanın beline toqqa kimi dolanıb, hamı bu kendirden yapışıb bir-birine sarı gelir...

Moşu işleri düzeltdi - Mahmudun da, Temirin de danışmadığını görüb, bayaqkı söhbetin üstüne qayıtdı.
Hamısı onnandı ki, - dedi, - bizim ölkenin bütün sülhsever teşebbüslerini imperialistler redd edirler. - Onun sesinde diktor sesine xas olan cod bir aheng vardı. Evvel-evvel Mahmud ele güman eledi ki, yanında televizor qurdular. Sonra nese fikirleşib ucadan dedi:

- Aye, tapdım! Sen öl, tapdım, ay Temir! "Poçin" "teşebbüs" demekdi. - Moşuya sarı döndü. - Sene eşq olsun, ay Moşu bala! Maqni-toqorsk metallurqlarına da eşq olsun! - Mahmud her şeyi unutdu.
Birden nese baş verdi, heç biri heç bir şey anlamadı: qayıq sola yatdı, köpüklü su içeri doldu, az qala dizlerine kimi, eyni zamanda vıyıltı qopdu, qefıl külek neheng qamçı kimi başları üzerinde şaqqıldayıb, Mahmudun qulaqlı papağını göye qaldırıb suya çırpdı: adamın iliyine işleyen şaxta üçünü de az qala dondurdu, üçünün de içi-içalatı, sümükleri gizildedi. Sonra her şey qurtardı, daha doğrusu, başlamamış qurtardı. Çünki heç bir an keçmedi ki, qayıq düzeldi ve etrafda ne vardısa evvelki halını aldı. Motor taqqataraqla işleyirdi, tatar Temirin qayığı menzil başına gedirdi.
- Aye, bu ne olan şeydi? - Mahmud ayaqlan altına, qayığa dolmuş suya baxdı. Tatar Temirin feneri suyun içinde xarab olmuşdu, yanmırdı.
Moşu berk-berk Mahmudun böyrüne sıxıldı.
- Deyen, başımızın üstünden samalyot keçdi. - Moşunun sesi hem yavaş çıxdı, hem de titredi.

Mahmudun başağrısı axıb üreyine doldu: o,

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 202 >>