soruşdu:
- Temir noldu, az?
Salatın podnosda ne getirmişdise, Moşunun kömekliyi ile çarpayının baş terefındeki stolun üstüne düzdü, geri dönmeden eynen bayaqkı kimi, nefesi darıxa-darıxa dedi:
- Başın batsın, - güldü, - arağın yarısını boşaltdı, bir qısmat da çörek yedi. Tamaranın dedesinin, cijisinin goruna söye-söye yıxılıb yatdı.
Mahmud soruşdu:
- Ağlamadı ki?
- Yoox!.. Yaman tez keflendi... Embe, ay Mahmıd doxdur, - Salatın geri döndü, gur lampa işığında al damarcıqları qızarmış gözlerini ona dikdi, - üreyi ele yumuşaqdr, ele yumuşaqdı... Deyirem, noloydu, dünyada bele adamlar çox oloydu. Vallah onda, yamanlıq-zad olmazdı.
Mahmud dedi:
- Onda gerek hamımız dönüb olaq piyanısqa, Temir kimi stansiyanın bufetinde sülenek.
Zülfüqar kişi Mahmuda cavab verdi:
- Vallah, ele bu zamanda piyanısqalıqdan yaxşı şey yoxdu. -Qızının ona teeccüble ve bir az da ters baxdığını görüb dedi: - Nedi, az, yalanmı deyirem?.. Eşşeklik yaxşıdır, ya piyanısqalıq?

Salatın elini çenesine aparıb başını buladı.
- Kiri, a kişi, kiri, - dedi, - ahıl vaxtında bizi biavır eleme. Mahmud anladı ki, Zülfüqar kişini qızışıb qızına ağır söz demeye qoymaq olmaz, yene qanqaralıq düşecek, o da naelac qalıb başlayacaq hemişeki kimi, ata ile balanı sakitleşdirmeye. Buna göre de tez söhbete qanşıb:
- Aye, toxdayın! - deyib araqdan stekanlara süzdü, özününkünü çox eledi, tez-telesik toyuğu parçaladı, yuxanı yan böldü. - A Salatın, kömek ele görüm! - Çarpayıya yanaşdı. Salatınla bir yerde kömekleşib Zülfüqar kişinin yastığını qaldırdılar, sonra Mahmud Zülfüqar kişini qoltuqlayıb dikeltdi, küreyini yastığa söykedi. Stoldan Zülfüqar kişinin arağını götürüb ona uzatdı.
- Bunu vur görüm! - dedi.
- Mahmıd doxtur, derdin üreyime, kişini xarab elemez ki? - deye Salatın teşvişle soruşdu. Bu defe Zülfüqar kişi Mahmudu qabaqladı, onu ağzını açmağa qoymadı:
- Axmaqlama, az, a gelin! - Sesindeki gümrahlıq Mahmudun xoşuna geldi. - Ele vuracam, lap Temir kimi! - deyib gözlerini azca qapadı, arağı

<< 1 ... 33 34 [35] 36 37 ... 202 >>