Hele ayaq üste durmağa tutarı qalmış bir neçe serbaz hökmdarı bu veziyyetde görüb, tez onu dövreye almışdı. Hökmdar, gözleri qarşısında açılan menzereye baxa-baxa ucadan çığırmışdı: "Bu, tanrının qezebi deyil, şeytanın emelidir!" Amma dediyini ne özü eşitmişdi, ne de onu dövreye alıb dayanmış serbazları... Çox sonra, gecenin zil qaranlığı düşergeni görünmez edenden sonra, külek gücden düşüb Baba Kahadakı yatağına çekilenden sonra, telem-telesik yeniden qalanmış tonqalların işığında qıc olub bir-birine qarışmış adam ve at casedleri görmüşdü. Atların da, adamların da ağzından yaşıl köpük axırdı, atların da, adamların da gözleri açıq qalmışdı ve her gözde alma boyda bir ulduzun eksi parlayıb yanırdı. Göyde ise birce ulduz da qalmamışdı. Müneccim yere yıxılıb hökmdarın ayaqlarını qucaqlamışdı, hönkür-hönkür ağlamışdı.

Derd de azar kimi gelende batmanla gelir, bacım!..
Hökmdarın çadırından cüsseli bir serbaz çıxdı, keşikçilerden birine nese dedi. Keşikçi yerinden terpenib başqa bir çadıra sarı yöneldi. İçeri keçdi. Bir azdan düşergeye ses yayıldı ki, hökmdar çimmeye hazırlaşır. Xace Enveri yatağından qaldırdılar.

İki iri tonqalın odunu hazırlandı. Nizeli-qalxanlı adamlardan iki deste ayrıldı, her destede on nefer. Her deste düşergenin ayağından, taxıl ve sursat saxlanan yerden sürüye-sürüye bir çen getirib, tonqalların üzerine qaldırdı, torpağa basdırılmış dayaqların iri demir qarmaqlarına keçirdi. Sonra su daşındı, çenler doldu, tonqallara od vuruldu. Quru odunlar, od intizarında imiş kimi, birden alışdı, od, iki neheng ejdaha dili teki qıvrıla-qıvrıla yuxarı qalxıb, çenlerin altını yaladı... Bir azdan su qaynayacaqdı, su qaynayandan sonra onu mis parçalarla hökmdarların çadırına daşıyacaqdılar, orada üçüncü çeni qaynar su ile dolduracaqdılar. Daha sonra çadırda bir hökmdar qalacaqdı, bir de xace Enver. Hökmdarın eybinden hamının xeberi olsa da, özü, çimmek merasimi zamanı çadırda ancaq xace Enveri saxlayırdı. Evvela, ona göre ki, xace Enver onu çimizdirirdi,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 202 >>