dayanıb, diqqetle ona baxdı, amma yene sifetini emelli seze bilmedi, baxışları onun qarnında ilişib qaldı. Qan çanağında beşatılanı Sanca oğlu Mehemmedin qarnına boşaltmışdı: indi hemin yerde deyirmi deşik vardı ve bu deşiyin içi torpaqla dolu idi. Zülfüqar kişi köksünü ötürüb yazıq-yazıq soruşdu:
- Ağrıdırmı?
- Aye, indiye ağrımı qalar? - Sonra Sarıca oğlu Mehemmed elini uzadıb Zülfüqar kişinin bileyinden yapışdı ve dedi:
- Ölümün xeyir, Zülfüqar kişi!
- Ölüme qenşer, Sarıca oğlu Mehemmed.
- Gedekmi?
- Gedek.

İki qaraltı el-ele verib, daşların üstü ile, Kürün quruyub cadar olmuş vadisi boyu şimala teref, uzaqlardakı dağlara doğru addımladılar. Onlardan xeyli qabaqda iki qız uşağı - ikisinin de çiynine tökülmüş beyaz saçları tül perde kimi yellenirdi, ikisi de uzunetek don geymişdi ve ikisinin de dabanları çatlaq-çatlaq idi - eynen Zülfüqarla Sanca oğlu Mehemmed kimi el-ele verib eyni semte gedirdiler.
- Senkilerdilermi, ay Mehemmed?
-He.
-Be...
- Sen meni vurandan ikice ay sonra onlar da telef oldular.
- Yandım, kül oldum, a dağlar!
- Biri Qerenfildi, o biri Yasemen.
Zülfüqar kişi Sarıca oğlu Mehemmedin elini berk-berk sıxdı.

Sonra Kürün qurumuş vadisiyle addımlayan iki qaraltı uca bir qayanın başında üçüncü qaraltını gördüler. Qaya başında dayanmış demir debilqeli serbazın küreyinin ortasına nize sancılmışdı: yarasından axan qan etrafdakı daşların üstüne leke-leke yayılmışdı. Serbaz onları görüb soruşdu:
- Yolunuz haradı, qardaşlar? Sarıca oğlu Mehemmed cavab verdi:
- Baba Kahayadı, qardaş.
Serbaz bir göz qırpımında aşağı endi:
- Ölümünüz xeyir.
- Ölüme qenşer.

Qabaqda Qerenfille Yasemen, arxada Zülfüqar kişi, Sarıca oğlu Mehemmed ve yürüşden getirdiyi bir gavur qızının üstünde doğma qardaşının küreyinden vurduğu nize yarasından telef olmuş serbaz yavaş-yavaş, bir-birile kelme kesmeden Baba Kahaya doğru gedirdiler.
Ay qübbenin ortasmda idi. Kürün qurumuş vadisinde daşlar ay işığından od tutub yanırdı...

***

...Seher Zülfüqar

<< 1 ... 40 41 [42] 43 44 ... 202 >>