Salatının yuxulu kal sesi alemi başına götürdü:
- Yetim qalan canım, huy...

...Burda, Kürün sahilindeki bu qedim kendde növbeti hüzr merasimi bele başladı. Moşunu poçta gönderdiler ki, tez rayon merkezine zeng vurub bu xeberi mesul yoldaşlara çatdırsın. Zarafat deyil, bu mahalın, bu obanın köhne bolşeviklerinden biri, belke de lap axırıncısı rehmete getmişdi ve bunu mütleq lazımi yoldaşlar bilmeliydiler. Salatının tekidile tatar Temir qonşuluqdakı şie kendine - molla dalınca getdi: Mahmudla bele meslehetleşdiler ki, mollanı, gelen-geden görmesin deye aşağı otaqların birinde eyleşdirsinler, yavaşca Quranın, yasinini oxusun. Çünki Zülfüqar kişi köhne bolşevik olsa da, cavanlıqda etrafdakı mescidlerin bağlanmasında ad çıxarsa da, hemişe sözünün evveli de Allah olmuşdu, sonu da. Xeber çox tez yayılmışdı: Zülfüqar kişinin meyitini Kürün sahilinden eve getirene qeder kendin ne qeder ağsaqqalı, qarasaqqalı vardısa, hamısı heyete dolmuşdu: Salatına, Moşuya, hetta Mahmudun özüne de başsağlığı verdiler, ürek-direk verdiler, ne lazımdısa hamısını dediler. Ara sakitleşenden sonra meyiti aparıb Berzan kendindeki yegane mescidde yuyub getirenden sonra Mahmudun gecelediyi qonaq otağındakı iri stolun üstüne üzü qibleye sarı qoyandan sonra, bu merasimin mexluqundan üç nefer -Mahmud, Temir ve Moşu yavaşca evin arxa terefındeki xelvetliye, sıx ağacların arasına çekildiler. Mahmud neyçünse esebi-esebi Moşuya dedi:
- Get o araqlardan birini getir, embe bax, gören olmasm.

Moşu gedib bir arağın evezine ikisini, dünenden qalma soyutma toyuqdan, pendirden-göyertiden de bir balaca bağlama eleyib getirdi. İki stekan da şalvar ciblerinden çıxardı.

Mahmud başını qaldırıb, qabığı su çekib göyermiş enli gövdeli ağacların quru budaqları arasından göye baxdı: qurğuşun rengli semanın ağırlığı ele bil onun çiyinlerine düşdü, feqere sütunu gizildedi, başı da yüngülvarı gicellendi. "Bu nedi, e, a başına dönüm?" deye fikirleşdi. Heç özüne gele bilmirdi: bayaq Zülfüqar kişinin gözlerindeki

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 202 >>