ulduzları lap apaydın görmüşdü, buna şübhe ola bilmezdi. Bes bunu kime desin, dese de, nece izah elesin, ele birinci tatar Temir onu mesxereye qoymazmı ki, a bala, adını doxtur qoymusan, get, ağlına dua yazdır?! Estexfürüllah, işe düşmedik!..
- Aye, Temir, süz!
- Bu saat, ağrın alım, bu saat! - Temir ele yumşalmışdı, yumşalıb ele quzulaşmışdı ki, bir hime benddi, quyruq çıxarıb bulasın.
Temir iki stekanı yarıya qeder araqla doldurdu, özüne bir tike çörek qopardı. Her ikisi, Mahmud da, Temir de stekanlan birnefese boşaltdılar. Moşu bir qıraqda dayanıb onlara baxırdı. Mahmud dedi:
- Allah rehmet elesin kişiye! Temir de onun sesine ses verdi:
- Qebri nurnan dolsun... heyif ona...
Moşu sessiz ağladı. Mahmud qaşlarını çatıb mezemmetle ona baxdı, başını buladı:
- A bala, kiri... Yeke oğlansan, kişi ağlamaz. - Amma özü qalxıb hülqumunda dayanmış qeheri gücle udub içeri saldı.
Temir ağzındakı xırdaca çörek parçasını heyi qalmamış adamlar kimi, gücle çeyneye-çeyneye Mahmuda baxıb:
- Yuxum çin oldu, - dedi, - ay Mahmıd!
- Ne yuxu, e?.. Qoy oturmuşuq, sen başın! - O, "yuxu" kelmesinden, deyen, qorxuya düşmüşdü.

- Heç eşşi! - Tatar Temir başını terpetdi, amma susmadı, arağın tesirindenmi, ya bayaq, gece yatdığı otağın bir küncünde gizlenib, üreyi boşalanana kimi ağladığındanmı, qızarmış gözlerini Mahmuda dikib davam eledi: - Bu gece, innen bele Allah özü xeyre calasın, emelli yuxumu qarışdırmışdım, vallah... Deyirem, yuxum çin oldu.
Mahmud yene ters-ters ona baxdı:
- Aye, olmuya, sen de yuxuda uryadnik görmüsen?!
- Yox, canavar görmüşem.
Mahmud gözünün ucuyla Moşunun qımışdığını gördü, ele özünün de dodaqları balaca qaçdı.
- Yedimi seni, aye?
Tatar Temir bu sözlere mehel qoymadı, stekanlara tezeden araq süzüb, birini Mahmuda uzatdı. Mahmud üz-gözünü turşutsa da, stekanı götürdü. İçdiler.
- Gördüm ki, ay Mahmıd, bizim Qarayazı kimi bir meşedeyem. Başın haqqı, he. Gördüm ki, bir qotur canavar, o kinolarda gösteren qalxanlar var ey, he, onnardan birinin

<< 1 ... 43 44 [45] 46 47 ... 202 >>