üstünde oturub, menciyeze baxır, gözlerinde de, başın haqqı, yeke-yeke ulduzlar yanır...

Mahmud çömbeldi, dizlerine dirseklenib başını elleri arasına aldı, amma heç bir şey demedi.
Zülfüqar kişinin evinden ağlaşma eşidildi. Moşu qanrılıb, qorxa-qorxa ses gelen semte baxdı. Mahmud başını qaldırdı.
- Temir, o arağı da aç... Süz, ay yetim, süz, içek ki, belke yanğımızı söndüre bilek.

* * *


Tek men deyilem yuxulara inanan. Yeqin ekseriyyet inanır, amma söhbetde-filanda özlerini ele gösterirler ki, guya inanmırlar: yeni ne yuxu, ne röya - hamısı aydınca izah olunası meselelerdir. Ya da boyunlarına almağa utanırlar. Yadımdadır, evveller heç utanıb elemirdiler... Amma men boynuma alıram ki, yuxulara evveller de inanmırdım, indi de inanıram, - herçend, etiraf etmeliyem, evveller daha çox inanırdım - çünki evveller ümidlerim de çox idi. Ümidle yuxu ise Siam ekizleridir - biri ölende, o biri de yaşamır.
Nenem deyerdi, su aydınlıqdı, at savaşdı, qovğadı, ilan var-dövletdi. Qalanı yadımdan çıxıb. Menim yuxulanmı tersine yozardı, tekce
menim yox, ele bütün qohum-eqrebanın, qonum-qonşunun da hemçinin. Yanına gelerdiler, ordan-burdan söhbet eleyenden sonra, görerdin ki, heresi öz yuxusunu danışardı, nenem diqqetle qulaq asardı, sonra yeqin üreyine xal salmamaq, qan qaraltmamaq, ümidleri qırmamaq namine başlardı yuxulan tersine yozmağa. Bizden narazı, xeyir-duasız geden olmazdı. Elelxüsus, dava vaxtı, tersine yuxu yozmağı bacarmaq az şey deyildi.
Bir ala-bula pişiyimiz vardı, nenemin sesini eşiden kimi ireli gelib, düz qabağında dayanıb, başlardı döşemeni cırmaqlamağa. İndiyecen bu iki ses qulağımdadır: peyğemberlik eleyen nenemin yorğun, nigaran sesi, bir de pişiyin dırnaqlarının sesi.

Uşaqlıqdan yuxu görmeye adet etmişem. İndinin özünde de, her gece, yerime girib yorğanı üstüme çeken kimi - şeytanın qulağı kar olsun, özüme tilsim oxuyuram ki, bu gece mütleq yuxu görmeliyem ve doğrudan da görürem... Elbette, daha seherler arvada danışmamaq şertile. Görmeyine

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 202 >>