birce-birce geri dönmeye başlayır. Bunu men defelerle sınamışam. Görürsen ki, günlerin birinde, seher yuxudan oyanan kimi, sebebsiz-filansız uşaqlığının ve ya cavanlığının bir meqamı, bir ehvalatı yadına düşür, tamam unutduğun, illerin qaranlığına hopub erimiş bir hadiseni, bir baxışı, bir sesi, bir sözü deqiq ve aydın xatırlayırsan. Sonra bu da yadına düşür ki, gece yuxuda qarpız yemisen, kiminse sesini eşitmisen, indi beynindeki kilidli qapılardan birini açan hemin qarpızın dadıdır, hemin sesdir. Menim en çox sevdiyim bu qebilden olan yuxulardır. Öz aramızdır, keçmişe qayıtmağı, tezeden yaşamağı kim arzulamır ki?..

Heyetimizde, bir maykada ve tursikde, ayaqyalın, başaçıq dayanıb, elimdeki turş almadan dişdem vura-vura Seyfulla eminin işine tamaşa eleyirdim. Seyfulla emi bütün günü heyetimizi, binamızın dörd yanını süpürür, axşama kimi işleyir, axşamüstü, hele qaranlıq düşmemiş, ağ döşlüyünü çıxarıb, pas atıb qaralmış vedresini, uzunsov cod süpürgesini zirzemide gizledib, müharibe qurtarandan bir ay sonra aldığı "Qafqazın müdafıesine göre" medalını taxır döşüne, düz ayaqlarınm altına baxa-baxa tindeki dükana gedir. Bir şüşe şirin şerab, bir balaca kağız bükümü şor pendir alıb geri qayıdır, hele heyetden dağılışmayıb bir küncde dayanmış biz uşaqları görüb, qalın barmağı ile bizi hedeleye-hedeleye deyir: "Ay sizin başınıza dönüm, sizin qadanızı ahm. Gedin bay-bay eleyin de!" Biz ise bu sözlere mehel qoymuruq, durduğumuz yerdece dayanıb, bir-birimize göz eleye-eleye, işare vere-vere, maraqla onun arxasınca baxırıq. Çünki Seyfulla emi qıl körpüsü kimi amanabend, daşları kele-kötür pillekenleri qalxıb ikinci mertebedeki demir qapınm arxasında yox olandan düz yarım saat onun nazik, yanıqlı sesi eşidilecek: Seyfulla emi sesinin kövrek yerine salıb, segah üstünde dağlardan, derelerden, çaylardan oxumağa başlayacaq...

Sonra, hava qaralıb, pencerelerde seyrek işıqlar ağarıb-qızarmağa başlayanda, bizim heyete sütül bir leytenant gelecek. Bu leytenant dünenki deyil,

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 202 >>