dünenki ise srağagünkü mayor deyildi... Leytenant par-par parıldayan uzunboğaz çekmelerini tappıldada-tappıldada yanımızdan ötende bize çepeki nezer salacaq, biz çoxbilmişler ise, özümüzü o yere qoymayıb, saymazyana düz onun üzüne baxmaqdan çekinmeyeceyik. Leytenant, Seyfulla eminin pillekenlerine sarı yönelecek, yuxarı qalxmayıb, Zeynebi gözleyecek. Zeyneb, Seyfulla eminin anadan yetim qalmış tekce qızı, çit paltarda, qolları açıq, elinde "trofey" sumka, Tıq-tıq xanım kimi, şappaşap-tappatap pillekenleri enecek, heç kese mehel qoymadan, ayaq saxlamadan heyetin darvazasına sarı yönelecek: guya heç kesi tanımır. Leytenant da onun dalınca. Bir azdan Seyfulla eminin qapısı yene açılacaq, bu defe kişi özü çıxıb, ayaq üste yırğalana-yırğalana, qırmızı burnunu çeke-çeke bizim üstümüze qışqıraraq: "Ay qırılmışlar, ay filan olmuşların qarnından çıxmışlar! Cehennem olub gedin xarabanıza da! Teatra gelmisiz?!" Bu sözleri ucadan, lap bağıra-bağıra deyib, başını sinesi üste eyib, başlayacaq ağlamağa. Biz gülüşürdük.
O gece nenem yene yerimi salacaq, sonra men yene neneme derman verecem, elleri ese-ese dermanı içmesine baxacam, sonra nenem yatacaq, men de yatacam.

Gece yuxu görecem. Göreceyem ki, Seyfulla emi pillekenin başında dayanıb mene baxır. Teeccüb eleyecem ki, niye Seyfulla eminin gözleri bele irileşib, o gözlerin her birinde iri ulduz yanır, niye o danışır, amma men onun ağzından çıxan sözlerin birceciyini de eşitmirem. Yalnız ağlamaqdan qızarmış, irileşib deyirmileşmiş gözlerdeki yanan ulduzların işığını görürem. Ve bir de haradasa uzaqlarda vıyıltı ile esen küleyin boğuq ve vahimeli sesini eşidirem. Bu qarışıqlıq içerisinde bir de ona teeccüb eleyecem ki, niye Seyfulla emi qalın şehadet barmağını oynada-oynada meni yanına çağırır... Aydan qopmuş qelpelere benzeyen ulduzların işığı get-gede artır ve men uzaqlarda esen küleyin soyuğundan titremeye düşürem.

Gündelik yazanlara herden paxıllığım tutur. Amma eslinde bunun heç bir ehemiyyeti yoxdur. Çünki heç bir

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 202 >>