ehvalatına, xeste emin idi ki, bu adı da haradasa, haçansa eşidib, mütleq eşidib, buna heç bir şübhe ola bilmezdi. Amma harada? Bu defe xestenin bütün cidd-cehdine baxmayaraq, ne illah etdise de, kilidli qapılardan heç biri açılmadı. Xeste yüz faiz emindi ki, o uryadnik, bu qapılardan birinin arxasında dayanıb öz növbesini gözleyir... Salahovun arıq, uzun bedeni, sarımtıl sifeti, azca eyri ağzı -deyilene göre, bir defe yüngülvarı insult keçirmişdi - sümükleri çıxmış yanaqlan ve bir de qıyıq moğolu gözleri, xestenin gözleri qabağına geldi, o, Salahovu, onun nimdaş paltosunu, üstü gümüşle naxışlanmış qedim çeliyini apaydın, indi Mahmudu gördüyü kimi, bütün deqiqliyile gördü. Xestenin üreyine nese damdı: vallah, deyesen, ele o Salahovdur!
Mahmud xesteye baxıb Zemineden soruşdu:
- Sizin şeher hekimleri ne deyirler, ay bajı?
- Eh, herenin ağzından bir avaz gelir. Biri deyir, xroniki pnevmoniyanın qalıqlarıdı, tez-tez qızdırma verir, o biri deyir pnevmosklerozdu. Ne bilim, vallah! - Arvad elini yelledi. - Amma, Mahmud, heç canına baxan döyül senin bu qağan, taqsırın hamısı özündedi. Her şeyi üreyine salır, ele bil bütün camaatın derdi-seri buna qalıb. Derman yazırlar, iki-üç gün içir, sonra tullayır.
- Onu lap haqq eleyir, dedemin goru haqqı! - Mahmud deyirmi stolun üstündeki dem çaynikinden özüne yene çay süzdü, kelle qendden birini götürüb dişleri arasına saldı, ele xırçıldatdı ki, xestenin tükleri ürpeşdi, sonra çaydan ağızdolusu qurtum vurub sözüne davam eledi: - Mene inan, ay bajı, menin bele şeylerde tecrübem çoxdu. Bizim tereflerde professor-filan ne gezer! Ele özümem, bütün günü kendde-kesekde onun-bunun üstüne gedib azarrıya baxıram... Dermandan axmaq şey yoxdu, ne qeder bacarırsız, yaxına qoymayın.
Zemine sesini alçaldıb meyusluqla dedi:
- Dermansız da olmur, axı...
- Peh! Hancarı olmur, lap kefin isteyen kimi olur! Sen qağamı tut yağa, qaymağa. O getirdiyim heyvanın yağlı tikelerini qızart, ver yesin. Dedemin goru haqqı, eger on güne düzelmese, men,

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 ... 202 >>