harayını Tanrı hele eşitmemişdi. Mahmuda herden ele gelirdi ki, Tanrının gözleri görür, üreyi duyur, amma qulağı eşitmir. Çünki qulağı eşitseydi, dünya milyon-milyon belalardan canını qurtarardı.
Xeste ise Mahmuddan ona göre utanmışdı ve ona göre indi üzüne baxa bilmirdi ki, yalan danışmalıydı. Mahmuda uydurma bir behane getirib, ondan pul istemeliydi. Çünki evde cemi iyirmi dörd manat qalmışdı: bülletenle alınan maaşa ise hele on beş gün vardı... Xeste sesindeki heyecanı boğub, özünü gülümsemeye mecbur edib Mahmuda dedi: Mahmud, sonra yadımdan çıxar... Ters kimi, pulların hamısını öz adıma emanet kassasına qoymuşam, uşaqlar da gedib ala bilmirler. Yanında pul varmı? - Xesteye ele geldi ki, hardasa pişik miyoldadı, ya balaca küçük zingildedi, çünki son sözleri boğazında sap kimi nazildi.

Mahmud yerinden dik atıldı, elini şalvarının arxa cibine salıb pul çıxardı, iki iyirmibeşlik ayırıb, tezeden cibine qoydu, qalanını xestenin yastığı altına soxdu ve sevincek dedi:
Senin derdin alım, beş yüz manatdı. Besdimi?
Xeste qulaqlarına inanmadı. Çoxdu!
- Aye, neyi çoxdu beş yüz manatın? - Mahmud, doğrudan, teeccüblenen kimi oldu.
Xeste gözlerinin yaşardığını hiss eledi ve bu halı Mahmudun nezerinden yayınmadı.
- Ağrıyırsanmı gene? - deye teşvişle soruşdu.
- He, balaca... Eybi yox, indice keçib geder... Qalxan kimi kassadan götürüb gönderecem. - Sonra zarafata salmaq istedi. - Qırağımı qatdasam, onda uşaqlar vererler!
- Aye, kiri, Allah sennen uzaq elesin!.. Sen, toçnu Zülfüqar bavama oxşamısan, düz doxsan altı il yaşayacaqsan, bax, bu men ölüm! - Mahmud elini üzüne vurdu. Stulu qabağa çekib xesteye yaxın oturdu, teze çayla içeri giren Zemineye öteri bir nezer salıb dedi:
- Azz, ay Zemine! Sen başın, bunu fikir-zad elemeye qoyma! İntiligentler bir az kelleden mayıf olurlar! - Mahmudun qaqqanağı yene otağı başına götürdü.

Mahmud hemişeki tekin yel kimi geldi, yel kimi de getdi. Gedende berk-berk qohumunun üzünden öpdü, Zemineye bir-iki meslehet verdi, getirdiyi

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 202 >>