eveliyin cana böyük xeyri olduğundan danışdı. Zeminenin de alnından öpüb, bu eve dünya durduqca cansağlığı, xeyir-bereket dileyib otaqdan çıxdı: axşam qatarına bilet almışdı ve dediyine göre, şeherde hele bir-iki xırda-para işi de vardı. Söz verdi ki, gelen ayın evvelinde mütleq gene gelecek, özü de elidolu gelecek. O gedenden sonra, xeste ve arvadı ah çekdiler, bir az da bikef oldular, çünki Mahmud xestenin yanında oturduğu üç saat erzinde ele bil bu evin havasını, işığını, ovqatını da başqalaşdırmışdı. Bu eve adice bir sevinc, könül xoşluğu bexş elemişdi... Xeste arvadına dedi:
- Yastığın altına nese soxdu, deyesen, puldu, bir bax.
Arvad yastığın altmdan pullan çıxanb saydı, kirpiklerini qırpa-qırpa dedi:
- Beş yüz manatdı... A, bes demedi niye?
- Mahmudu tanımırsan?! Görürsen, sen Allah, heç ağzını açmağa da qoymadı.
- Eybi yox, yavaş-yavaş qaytarrıq. Xeste başını buladı.
- Yox... O mene verdiyi pulu ömründe geri götürmez. Evezinde kostyumdan-zaddan alıb bağışlarıq ona. Sağlıq olsun.
Xeste, arvadının gözlerinden gördü ki, Mahmuda verdiyi beş yüz manat möcüze yaradıb: o gözlerden qayğıdan uzaq balaca uşağın sevinci, şadlığı axırdı. Xeste bilirdi ki, beş yüz manat iki ay, heç olmasa, ay yarım evin dolanışığım yoluna salacaq, daha seherler ve axşamlar bu evde erle arvad bir-birinin üzüne heyecanla, gerginlikle, nigarançılıqla baxmayacaqlar... İki ay, heç olmasa, ay yarım.


* * *

Xace Enver xırdaca maşa ile közeren tiryeki uzun qelyanın hoqqasına qoyub, ciyer dolusu qullab vurdu, gözlerini yumub tüstünü ağzında saxladı, sonra ehmalca dolu, qırmızı dodaqlarının arasmdan, yastı burnunun deşiklerinden buraxdı: tiryek evvel-evvel göz qapaqlarındakı ağırlığı ve yorğunluğu yox eledi, sonra ilıq hava kimi beynine yayıldı ve ayaqlarını keyleşdirdi. Xace Envere en çox eziyyet verem ayaqları idi: qabarmış damarları göyümtül miller kimi baldırlarından su yığılıb şişmiş dizlerine qeder uzanıb, dırnaqları çürümüş barmaqlarındakı ağrını, giziltini bütün bedenine

<< 1 ... 53 54 [55] 56 57 ... 202 >>