bedenden ayrılıb sarımtıl otların üstüne dığırlandı, yalnız baltanın iti tiyesi cingildedi. Ve bir de, bu öyrenceli sükut içerisinde hamı gavur qızının sinesinden qopan ahını eşitdi. Amma heç kes cüret edib gavur qızına baxmadı, bir hökmdardan başqa; o, ağır-ağır başını dönderib, gözlerini qıyıb, evvel gavur qızının yalın ayaqlarına, kirli dırnaqlarına baxdı, sonra gözleri yene beyaz saçlara dikildi. Bu beyaz reng axıb hökmdarın qaralmış sifetinin qırışları arasına yayıldı: hökmdarın sifetinde işıq gezdi, lakin bu işığı heç kes görmedi. Bu işığı yalnız Tanrı gördü.
- Vezir!
Hökmdar ayağa qalxdı. Hamı emre müntezir dayandı.
- Bu qancığın qarnından çıxmışın heybesine çörek qoyun. Qoy qayıtsın memleketine.

Hökmdar dönüb, üzü çadırına sarı dayandı ve davam eledi:
- Qalanı almayınca, qaladakı erkekleri qanına qeltan elemeyince, Selim serbazın başını nizeye keçirib lap qurd düşünceye qeder saxlayın!..


O gece hökmdar yuxusunda rahat bir beyaz reng gördü ve bu beyaz rengin içerisinde qadın laylası eşitdi: anasının sesi idi.

O gece bu düşergeden çox-çox uzaqlarda, ins-cins qalmamış qalın meşede, köpüklene-köpüklene axan neheng çayın sahilinde yalınayaq gavur qızı palıd ağacının gövdesine söykenib, ayaqları altda çömbelmiş qoca canavara heybesindeki çörekden yedizdirirdi. Canavarı yedizdirib, özü de bir qismet yeyib, soyuqdan ve qorxudan ese-ese uzaqdakı küleyin uğultusunu dinleye-dinleye, zülmet ve rütubetli gecenin ulduzları irileşib-irileşib alma boyda olduğu vedesinde yuxuya getdi. Gavur qızı da bir yuxu gördü: gördü ki, başı üzerinde qırmızıya çalan bir duman içerisinde çıraq yanır, gördü ki, uzun bir pillekenin kelleçarxındadır. Gördü ki, o uzun pillekenin dibinde dayanmış, beli azca donqar, sifeti sapsarı saralmış bir xeste kişi ellerini qabağa uzadıb ona "getme" deyir... Gavur qızının üreyi çapaladı, göz yaşları içine axdı...

***

Xeste, hele xestelenmemişden qabaq, çox-çox qabaq, elinde vedre, fit çala-çala zibil tullamağa heyete enende,

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 202 >>