balaca uşaq topu kimi ireli dığırlandı.
- Aferin, bax bele... Qonşu, yadında saxla, siçovul danışa da biler, bardaş qurub otura da biler. Qarın da ki... - O da güldü. - Yaşa dolduqca böyüyür, zehrimar. Bunlarda möcüze-filan, sirri-xuda-zad yoxdu. Esl möcüze bilirsen nedi?
- Nedi? - Xeste olası adam çiyinlerini qaldırıb endirdi.
- Sizin üçüncü blokda olan Semenderov. - Kirlikir sözünü tamamlamadı, gözlerinin ikisini de yumub bir müddet fikre getdi, sonra dedi:
- Qonşu, möhkem vurmağım gelib... Bilirem, evde arağın var. Gel, bele eleyek. Cum eve, bir az kolbasadan-çörekden, bir de o arağı getir. Oturaq, rahat söhbet eleyek. Tem boleye, arvad-uşaq da evde yoxdu. Davay, doroqoy, - sonra göz vurub elave eledi: - Men ölüm, rusca nece qırıldadıram?..
Xeste olası adam qalxdı, güle-güle zibilxanadan çıxdı. Heç beş deqiqe keçmedi ki, Kirlikir ne demişdi, hamısını getirdi. Zibilxanaya girende möhkemce duruxdu: Kirlikirin qabağında temiz ağ süfre vardı. Daha buna teeccüb elemedi. Bu defe de Kirlikir onu qabaqladı.
- Bu da möcüze deyil, - dedi, - bu, fokusdu. Asan şeydi. Vaxt geler öyrederem. Otur.

Xeste olası adam evden getirdiklerini - kolbasanı, çöreyi, bir de arağı süfrenin üstüne qoydu. Kirlikir stekanı iki görüb başını buladı:
- Men araq içmeyecem, sen içeceksen. Yeni men de içeceyem ha, amma senin kimi yox. - O, üz-gözünü turşudub öskürdü. - Çünki men senin kimi içsem, selikli qişam yanar, o deqiqe ölerem, qonşu. Sen bele otur, vedreni çek bir az sağa. - Xeste olası adam Kirlikir nece demişdi, ele de eledi. - He, indi otur. Aferinler. Görürsen, qonşu, sennen men hem üzbeüz oturmuşuq, hem de yox. Daha doğrusu, aramızda... - O yene bir gözünü yumdu. - Ha, aramızda düz altmış üç dereceli üçbucaqlı bir sahe emele gelib. Demeli, sen arağı içdikce, men özüme lazımi derecede alkaloidleri havadan qanıma çekeceyem... - Xeste olası adam açıqca maraqla Kirlikire baxırdı. - Bunu nece elediyimi başa sala bilerdim, amma düzü, qonşu, birinci, hövselem yoxdu, ikinci de... bir

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 202 >>