az ağır olar sene bele şeyleri başa düşmek. Yox, ne telekinezdi, ne parapsixologiya. Mekanın dördüncü vektorunda qravitasiyanın bir xüsusiyyeti de özünü büruze verir... Qonşu, gözlerinden görürem ki, qandığın qrafa yoxdu. - Xeste olası adamın heqiqeten heyretden gözleri deyirmilenib heresi bir gavalı boyda olmuşdu. - Sen heç eşşi! Sizin o meşhur alim var ey... fizik, bu yaxınlarda da arvadı onu baldızıynan yaxalayıb ha, onu deyirem... Nedi, bundan da xeberin yoxdu?.. A kişi, sen lap efelsen ki? Bütün şeher danışır bundan ki!.. Onun yuxusuna girmişdim. Başın haqqı, qravitasiyaya dair elementar bir sual verdim ona, sen öl, cavab vere bilmedi. Amma neynirsen, adı akademik, sinesi de ordenlerle dolu! Amma gel indi bizim günümüze bax!..
Bu vaxt xeste olası adam ele bil yuxudan ayıldı: bu hadise, onun Kirlikirle rastlaşıb zibil yeşiklerinin arasında havası ağır zibilxanada söhbet elemesi, bütün bu keçirdiyi hissler, duyğular haçansa olmuşdu, çoxdanmı, ya bu yaxınlardamı - bunu deye bilmezdi, amma deqiq olmuşdu. Hetta o, zibilxananın gireceyinde direkden sallanıb yanan, zeif işığı ile zibil yeşiklerini sarımtıl renge boyamış lampanı da xatırladı ve bu lampanın işığını yuxuda tez-tez gördüyü uzaq ve telaş dolu bir çırağın işığına benzetdi: o çırağın işığını lap aydın xatırladı ve üreyi döyünmeye başladı, "Xudaya, - deye fikirleşdi, - haçan görmüşem o çırağı?" Gözlerinin qabağına beyaz bir reng geldi, titrek, ümid denizi kimi temiz ve qayğısız bir beyaz reng. Ve hemin anda da, lap uzaqlarda, bu zibilxanadan ağlasığmaz derecede uzaq olan bir yerde, belke de dünyanın lap o başında esmeye başlayan küleyin boğanağını eşitdi. Gözlerini yumdu. Kirlikir dedi:
- Çox derine getme!
Xeste olası adam kirpiklerini araladı.
- Düz sözümdü, - deye Kirlikir davam eledi, amma bu defe ele bil bir qeder cesaretsiz danışdı: - Bir yanın boş qoy, - dedi, başını aşağı salıb qarnını qaşıdı. - Çox derine gedende içinden qenberqulu çıxır... İşıqlı, külekli, filan-peşmekandı, bunlara gerek bu

<< 1 ... 63 64 [65] 66 67 ... 202 >>