bu gün xeste olası adamın başına getirmişdi: illerin yekneseq axan pozulmuşdu, köhne saatın eqrebleri hoqqa çıxarmışdı, vaxtı tersine axmağamı, ya da qabağa getmeyemi mecbur elemişdi. Xeste olası adam bayaqdan beri özünü saxlasa da, iradesini, gücünü, şüurunu, eseblerini cilovlayıb bir nöqtede cemleşdirse de, üreyini yeyen qurd herden ona deyirdi ki, o, bu hadiseden sonra, Kirlikirle bu görüşden sonra, hele ondan ayrılmamış, evine qayıtmamış gözlerini yorğan-döşeyinde de aça biler ve melum olar ki, bütün bu ehvalat adice yuxuymuş. Azmı insan qeribe yuxular görür? Eger heqiqetdirse, onda...
- Onda olar entiqe!.. - Kirlikir ona nigarançılıqla baxdı. - Bilirem,
- dedi, - bele şeylere inanmaq her oğulun işi döyül, senin yerine kim olsaydı, başına hava gelerdi... Salahov, meselçin, inanmır, heç inanmır. Salahov, onun xedim boyunu qara yere soxum, özünden savayı heç kese inanmır, bir adama inanırdı, o da it kimi geberdi. - Lap dilxor oldu. - Mene ne var ey? İnanan inansın, inanmayan inanmasın. Heç dexli var, men ölüm? Camaata yalvarmayacağam ki?
- Salahov kimdi, axı?
Kirlikir xeste olası adamın gözlerinin içine baxdı.
- Salahov, - dedi, - bu dünyanın belasıdı. Bu dünyanın böyük felaketidi. - Qısaca sükutdan sonra: - Hökmdarın töremesidir, - dedi,
- zaraza!
- Kimin?
- Hökmdarın... Sene ne demişem, hamısını unuda bilersen, öz işindir. Birce Salahovu unutma. Ömür-billah yadında saxla!..

Xeste olası adam başa düşdü ki, Kirlikir emelli keflenib, çünki açıq-aşkar heteren-peteren danışırdı: hökmdarın töremesi?.. Kirlikir yene zibil yeşiklerinin arasında gezişmeye başladı, sonra dayanıb zendle ona baxdı:
- Eeh! - yanıqlı-yanıqlı elini yelledi. - Zehrimara qalsın bele heyat. Tüpüresen bele heyata, ay qonşu. - Sonra gözlerini qıydı, xeste olası adamın bedenine od düşdü, ona ele geldi ki, tükleri ütüldü. - Sene güvendiyim dağlar, sene de qar yağarmış. İnanmırsan, he?
Xeste olası adam bir addım geri çekildi:
- Ne bilim, vallah?.. - dedi ve Kirlikir başa düşdü ki,

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 202 >>