bütün cehdleri boşa çıxdı. Xeste olası adamın beyninin sağ yarımküresindeki derin şırımda neyronlar benqal alovu kimi qığılcım tökdü, üç defe deyilmiş "inanmıram" sözünü tesdiq etdi. Kirlikir gözlerinin ikisini de yumub özünü zülmete saldı: uzun ömründe, üç yüz elli illik heyatında beni-adamla bu növbeti görüşünde yene meğlub oldu, yene beni-insanı inandıra bilmedi.

...Zemine qapını açanda, erini gören kimi onun qızarmış gözlerine, sallanmış alt dodağına baxan kimi başa düşdü ki, kişi demdi. Güldü.
- Harda vurmusan bele?
- Tez mene bir stekan pürrengi çay!
Zemine and içe bilerdi ki, ömründe hele erini bele xoşbext, bele bextever görmemişdi: kişinin üz-gözünden nur axırdı.
- Baş üste! - Zemine güle-güle metbexe getdi. Elinde çay yemek otağına girende eri kresloya yayxanıb, köyneyinin yaxasını açıb, lezzetle, xırçaxırçla qarnını qaşıyırdı.
- Ay kişi, qarnını niye qaşıyırsan?
- Bu dünya, doğrudan, hem gözeldi, vallah, hem de zaraza dünyadı. - Sol elile qarnını qaşıya-qaşıya sağ eliyle stekanı götürüb çaydan bir qurtum vurdu. - Kirlikir kimi mexluq... - Dodaqlarını marçıldatdı. - Kirlikir menim qardaşımdı! - deye çığırdı. Zemine heç ne başa düşmese de:
- Olsun, olsun, - dedi. Kirlikiri Kilimçi eşitmişdi. - Lap düppe-düzsen, maşallah. Ay-hay!
- İndi düppedüzem, maşallah, şalban kimi, amma indiye kimi senin erin eblehin dal ayağı olub!
- Ele niye?
- Çünki bu dünyada qarın qaşımaqdan yaxşı şey yoxmuş, vallah, -dedi ve bir gözünü yumub arvadına birgözlü baxdı.
Bayaqdan bu söhbete güle-güle, lezzet ala-ala qulaq asan oğlan uşağı atasına yaxınlaşıb gözlerini onun qarnına zilledi.
- Mama, - dedi, - papanın qarnına gör nece balaca-balaca tükler çıxıb?
Zemine yaxına geldi:
- Bıııy! - Heyretle sesini uzatdı. - Başıma xeyir!
- Hele bu harasıdı! İnanan inansın, inanmayan inanmasın. Xeste olası adam ellerini yuxarı qaldırdı.

"İnanan inansın, inanmayan inanmasın!.." Mahmud gedenden sonra, Zemine pulları sayıb mat-mat erinin üzüne baxa-baxa, çarpayının ayaq

<< 1 ... 71 72 [73] 74 75 ... 202 >>