dodağının ten ortasında qara milçek tek yapışıb qalmış balaca dördkünc bığını şehadet barmağı ile sığallaya-sığallaya heyetde eleden-ele, beleden-bele gedib, fehlelere, süpürgeçilere pehlevan kimi hayqıra-hayqıra gösterişler verir: "Elli terpenin, yoxsa Allah haqqı, demaqoqların dilinden qurtara bilmerik. O taxtaları da vızıldat! Ay malades! Qurgen, stolun ayağına qırmızı vur, qoy olsun abstraktnı. Renge heyfin gelmesin, hökumetindi. Qızxanım bacı, sene de malades!"

Qızxanım bizim heyetin süpürgeçisidir. Men bu binaya köçenden, gör neçe ildir, onu her gün seher saat altıda bizim heyeti süpürüb-silen görürem. Bizde adetdir: gece on ikiden sonra beşmertebeli binanın heyet balkonlarında qapılar növbe ile açılır - heyete külqabı boşaldan kim, gemirilmiş sümükler tullayan kim... Sehere kimi heyetimiz olur neheng zibilxana. Qızxanım uzun saplı süpürgesini işe salmamışdan qabaq başını qaldırıb, gözegörünmeze feryad eleyirmiş kimi, başlayır monoloquna: "Bu zamanada kişi qalmayıb, vallah! Geceler işleri seherecen qucaquc, muçamuç! Kül olsun başınıza, kişi qoymusunuz adınızı. Ay balam, harda görünüb ki, zibili heyete atasan? Görüm ana-bacınız men düşen güne düşsün!" Birden, sözünün şirin yerinde Qız-xanım qefdce susur, eyilib zibil yığımının içinde neyese diqqetle baxır. Bu "ne ise" görünür ele şeydir ki, onun adını heç Qızxanım diline getire bilmir. Dayamb elini-eline vurur, üzünü cırır: "Vaxsey, vaxsey!.. Heya-abır, heya-abır! Kül qoyum gorbagor valideynlerinizin başına ki, size bele terbiye veribler. Bu forum dünyaya gelen uşaqdan ne olacey, axı?"

Heyetde heç kes yoxdur. Altı tamamdan başlayıb yeddinin yarı-sınacan davam eleyen bu qada-qarğışı, hede-qorxunu yeqin ki, ancaq men eşidirem. Marqo yanımda qalanda, bu binada hamıdan tez yuxudan oyanan menem. Hava yaxşı olanda balkona çıxıb oradan, beşinci mertebenin kelleçarxından Qızxanıma salam da verirem. Qızxanım sesimi eşiden kimi başını qaldırıb baxır, süpürgesini nize teki ucu yuxarı tutub, heç o bayaqkı sözleri

<< 1 ... 82 83 [84] 85 86 ... 202 >>