diline getirmemiş kimi, tamam ayrı ahengle, ayrı sesle mene deyir:
- Senin sabahın xeyir, ay oğul... Bu gün maqazine teze et getirecekler, isteyirsen, bir kilo getirim seninçün. Günorta yumurta da olacaq deyirler, diyetiçiski.

Men Qızxanımın yuxarıdan lap balaca görünen kök, yumru bede nine, özünden uzun süpürgesine, qara qaloşlarına baxa-baxa bele de qiqelerde tamam ayrı şeyler düşünürem. Çünki hele yuxuluyam, ba yaqdan beri Qızxanımın qarğışını, indi onun et, yumurta haqqında de diklerini eşitsem de, ne üçünse bir şey demeye söz tapmıram. Birde hardansa ağlıma bele fikir gelir: "Göresen Qızxanıma bir milyon versen neyler?"

Qonşular danışırdılar ki, Qızxanımın tek oğlu müharibeden qayıtmayıb, amma arvad indiye kimi elillik kağızı olsa da, oğluna göre ona düşen pensiyanı almır. Deyir ki, men oğlumun qan puluna özüme çörek alammaram. Altı uşaq doğmuş, trolleybusda konduktor işleyen qızı ile bu heyetin aşağı başında, köhne tikililerdeki birotaqlı evde olur, al nevesine hem nenelik eleyir, hem de analıq...

Xeste çoxdandı Qızxanımın sesini eşitmirdi. Çünki indi evde bütün pencereleri kip-kip bağlayırdılar. Çox-çox qabaq, hemin bu blokdakı birotaqlı menzilden kiminse boşaltdığı üçotaqlı menzile köçende ve toy eleyib evine gelin getirdiyi vaxtlar xeste, günlerin birinde eve qayıdanda blokun qabağında Qızxanımla rastlaşmışdı. Qızxanım onu tebrik eleyenden sonra, xestenin o vaxt, o deqiqe unutduğu, indi ise birden-bire yadma düşdüyü bu sözleri demişdi:
- Oğul, incime... Amma Marqo da sene yaman yaraşırdı. Heyf ona

O vaxt, bu sözler deyilen vede Bakıya yene payız gelmişdi, soyı idi. Qızxanım dama-dama yun şalını başına salıb uclarını boynun berk-berk düyünlemişdi, tez-tez burnunu çekirdi. Bu da xesten yadına düşdü. Marqonun adını Qızxanımın ağzından eşidende ele bil payızın soyuğu bu adı buz parçasına dönderib xestenin boğazı tıxadı: hülqumundan aşağı nese soyuq bir şey axdı. Xeste çiyinlerı çekdi, başını terpetdi, amma bilmedi ne desin. Heyf

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 202 >>