ki, tibb institutunu qurtaran telebe onun bildiyini bilmez. Bütün fikri-zikri qan tezyiqindedi, qapanıb içerisine, ordan çıxa bilmir... Dermanların adını, Moskvadakı meşhur nevopatoloqların adını, familiyasını, hansı klinikada işlediyini, teze müalice üsullarını - heç men çoxusunu, inandırıram seni, eşitmemişem - ne deyim, arvadın bilmediyi şey yoxdu, hansı dermanı yazıram, qalın bir kitabı var, derman ensiklopediyası, evvel-evvel onu açıb baxır, sonra deyir içmek olar, ya yox. - Berqman elini eline vurdu, xestenin güldüyünü görüb ona qoşuldu, sonra eyneyini çıxardı, şüşeleri nefesiyle qızdırıb cib desmalıyla sildi ve tezeden taxdı. - Zarafat bir yana,
- dedi, - gelin siz ikiniz men deyene baxın.
- Neyi deyirsiniz?

Berqman kresloda qurdalandı, ayaqlarını düzeldib qabağa uzatdı, bayaqdan stabilizatoru cızıldayan ve nese gösteren televizorun ekranına baxıb, fikri tamam başqa yerde olduğu üçün, heç bir şey görmedi ve davam eledi:
- Bayaq Selime xanıma da dedim, indi de sene deyirem. - O qanrılıb geri, otağın bağlı qapısına baxdı: deyesen, Zeminenin söhbetin bu yerinde içeri girmesinden ehtiyat etdi. - Bu Kerimli meselesini qurtarın getsin.
- Niye? - Xestenin gözleri genişlendi.
- O vaxt kim kimnen donos yazıb, kim kimi tutdurub, bunnarı bu gün qurdalamağın ne menası, canım?
Xeste, Berqmanın bu sözlerine evvel teeccüb eledi: çünki onun, Berqmanın, söhbetin yönünü bele gözlenilmeden deyişdiyinin sebebini anlamadı. Hem de ona göre teeccüb eledi ki, uzun illerden beri -arada qırx-elli il vardı ve o zamanlar xeste, balaca uşaq idi - bu iki ailenin, Selime xanımın ve xestenin ailesinin hemdem dostu, çetin günlerde belke de en etibarlı dostu olan doktor Berqman hemişe bezi ince ehvalatlardan söz düşende söhbetden qaçırdı, zarafata salıb metlebi yayındırırdı, yerinden qalxıb ağ kirpiklerini qırpa-qırpa otaqda narahat-narahat herlenirdi. İndi doktor Berqmanın bu meseleden söhbet salması doğrudan da teeccüblü idi. Çünki Mark Georgiyeviç Berqman Kerimlini de yaxşı

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 202 >>