her şeyden çox, yaxşı demlenmiş çayla mürebbe üçün sino geden dünyanın laqeyd ve fağır bendesi. İndi bu bende, balaca nelbekiden moruq mürebbesini qaşıq-qaşıq götürüb ağzına qoyub, dodaqlarını marçıldada-marçıldada, lezzet ala-ala çayı xırda qurtumlarla içmekle meşğul idi: xesteye ele geldi ki, otaqda bomba partlasa da, Berqman stekanı elinden yere qoyası deyil.
- Doktor, birin de, he? - Zemine soruşdu. Berqman gümüş qaşığın arxasını yalaya-yalaya:
- Mütleq, - dedi. - Bele şeyi soruşmazlar, qız! - Xesteye baxıb göz vurdu.

Zemine qalxıb Berqmanın stekanına tezeden çay süzdü, nelbekisini ağzına kimi mürebbe ile doldurdu. Sonra Berqman nese dedi ve söhbet xeste ile Zeminenin düz iyirmi beş il bundan qabaq olmuş toyundan düşdü... İyirmi beş il!.. Üçü de bir vaxtda başını buladı, üçü de bu ehvalatın, toy merasiminin, o xoşbext, qayğısız, musiqili, haylı-küylü axşamın iyirmi beş il bundan qabaq olmasına inanmaq istemirdi, üçü de bu fıkirde idi ki, bele nainsaflıq ola bilmez, çünki üçü de o meclisi en xırda teferrüatına qeder xatırlayırdı...
- Ne iyirmi beş il, ay qız? - Berqman yene başını buladı, alnının terini yaylığı ile silib dodaqlarını büzdü. - Dünen, dünen! - dedi.

Ve üçü de güldü... O toyda xestenin rehmetlik atasının yaxın dostu doktor Mark Georgiyeviç Berqman en eziz qonaq kimi iştirak edirdi ve meclisin qızışan vaxtında, camaat içib keflenenden sonra o, tamadadan söz isteyib sağlıq söylemişdi. Doktor Berqman temiz Azerbaycan dilinde danışmağa başlayanda meclisde kim vardısa, elelxüsus, "bey"in kendden gelmiş qohumları heyranlıqla el çalmışdılar. Xestenin bu da yadında idi ki, Zülfüqar kişi üzünü ona, tezebeye tutub ucadan demişdi: "A bala, a bala, aye, bu bizim dili tatar Temirden yaxşı bilir!" Mahmud ise, Berqman sözünü qurtarıb eyleşenden sonra ona yanaşıb, üzünden-gözünden öpüb bağrına basmışdı ve xesteden soruşmuşdu: "Bu, musurmandımı?"

Doktorla Zemine o uzaq illerde, yanvar ayının soyuğunda baş vermiş bir toy meclisinde qaldılar, özü de

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 ... 202 >>