könüllü ve sevine-sevine qaldılar. Çünki her ikisi o toy meclisinden razı idi, ordakı tentene, uğultu, klarnet sesi onlan yormamışdı: biri hele cavandı, teze toy paltannda idi, üreyinin döyüntüsünü dinleye-dinleye başını aşağı salıb sevgilisinin yanında oturmuşdu, o biri ise yaxşıca vurmuşdu ve gözel de sağlıq deyib, dönüb olmuşdu qehreman kimi bir şey, indi hamı uzaqdan-uzağa badesini qaldırıb onun şerefine içirdi ve o bu gözel, şad-xürremlik içerisinde üzen meclisin qayğısız deqiqelerini imkan daxilinde uzat-maq, belke de nehayetsizleşdirmek isteyirdi, çünki bu dumanlı, meyxoş alemden öz evine, tenhalıq yuvasına qayıtmaq istemirdi - başqasının seadetinden bir tike qopanb, dilençi payı olsa da, öz heyatma qatmaq arzusunda idi. Xeste ise Zülfüqar kişini, onun doktor Berqman barede dediyi sözleri xatırlayıb, teze gelinin etir qoxuyan bedeninden, qız üre-yinin nigaran çırpıntısından, sağhqlardan, merekeden ayrıldı, pırpız qaşlı, pehlevan cüsseli bir adamın tilsimine düşdü, fıkirleri, qırıq-qırıq sözleri, parça-parça dağ, dere, meşe menzerelerini beyninde herlen-dirib, gelib neheng bir çayın qırağına çıxdı. Çömbelib, köpüklü sudan ovuc-ovuc götürüb üzüne, boynuna axıtdı: serin suyun bakireliyi ve bir de bu sulann, dağlann, ormanlann üzerindeki semanın tesewüredilmez maviliyi qanına hopdu, ciyerlerine doldu. O, tek qalmaq istedi, tek-tenha. Ona ele geldi ki, indi tek qala bilseydi, yeni bele bir möcüze baş verseydi eger, o belke de kilidli qapılardan indi ona lazım olanını aça bilecekdi ve bununla da çox-çox suallann cavabını tapacaqdı... İnsanın elinden her şeyi almaq mümkündür, amma tenhalıq hüququnu onun elinden alanda o, ekser hallarda qefese düşmüş quş kimi çapalayıb qalır: çünki semanı görür, havanı duyur ve sevinib, qanad çalıb uçmaq isteyir, amma ne illah eleyirse, qefesin darlığından qurtula bilmir. Çünki yalnız qefesin demir millerini göre bilmir. Eşq olsun min-min iller bundan qabaq demir milleri icad etmiş namelum ustada!

Xeste nenesini xatırladı. Bu

<< 1 ... 92 93 [94] 95 96 ... 202 >>