idi. Atası hemişe müharibeden qabaqkı ehvalatları xatırlayanda kömür kimi qaralırdı, sesi de kökden düşmüş sim teki ağırlaşıb kallaşırdı: "Tfu senin herçi-peterine, bele dünya!.." Dünyanın ve herçi-peterin, bunlardan savayı çox-çox başqa şeylerin ne demek olduğunu o qayğısız yay axşamlarında atasına diqqetle qulaq asan oğlan uşağı hele bilmirdi. Bildiyi belke de bu idi ki, ondan ve onun atasından uzaqlarda dünya adlanan bir şey var -dünya sözü oğlan uşağının tesevvüründe bağlarındakı quyuya benzeyirdi - bu dünyaya düşenler bir de geri qayıtmırlar, herçi-peter deyilen yerde ilişib, ömürlük orada qalırlar... O vaxtlar gece evlerde elektrik lampalarının işığı, cereyan azaldığına göre tez-tez öleziyib zeifleyirdi: gur ağ işıq birden-bire qırmızılaşırdı ve bu qırmızı işığın içinde, gicgahları, bığı-saqqalı vaxtından tez çallaşmış kişinin sifetindeki kömür qaralığı eşikdeki qaranlığın çekisine benzeyirdi. O ağır, hüznlü qaranlıqdan ele bil parça ayrılıb, pencerenin şüşesini yarıb, atasının sifetine qonurdu, derisine hopurdu. "Tfu senin herçi-peterine, bele dünya!"

...Mark Georgiyeviç Zemine ile şirin söhbetde idi ve deyesen nese uşaqlar barede soruşurdu. Mark Georgiyeviçin ağzından çıxan sözleri, onlar üzbeüz otursalar da, xeste uzaqdan eşidirdi, ele bil bu sözler bu qısa mesafenin hansı nöqtesindese lengiyirdi. Ve bir de bu sözlerin axarı, neyçinse, xestenin haçansa eşitdiyi ve indi xatırladığı, illerin ortasında ilişib lengiyen başqa sözlerin axarına qatışırdı. "Cellad oğlu
cellad, qırdı tökdü memleketi!" Nenesinin o biri otaqdan telaşlı sesi gelirdi: "Vaxsey, gene söydüler!" Yazıq arvad neylesin, son vaxtlar, "cellad oğlu cellad"ı söyenler çöreksiz qalırdı...

***

Dünyada en çox qorxduğum şey - elelxüsus indi - gecenin telefon zengidir. Çünki axır vaxtlar, vallah, bir xeyir söze, şad xebere hesret qalmışam. İnanan inansın, inanmayan inanmasın!
Mark Georgiyeviç gedenden xeyli sonra, uşaqlar qonşudan, Xırda-bacıgilden gelib şirin çayla pendir-çöreklerini

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 202 >>