yeyib yatışandan sonra, men arvadağanın icazesini alıb, lezzetle bir siqaret çekdim. Sonra bir stekan kemşirin çay içdim, amma siqaretin lezzetini vermedi. Daha sonra arvad metbexde qab-qacağı yuyub otağa qayıtdı, bufetin üstün-den termometri götürüb dinmez-söylemez mene verdi. Men de din-mez-söylemez termometri qoltuğuma qoydum. Düz üç deqiqe arvadla üzbeüz oturub intizarla bir-birimizin üzüne baxdıq ve bu müddet erzinde birden mene ele geldi ki, arvad rahat nefes almağa da qorxur. Üç deqiqe ötenden sonra men termometri çıxarıb, bayaqkı kimi dinmez-söylemez arvada uzatdım. Çünki arvad meni termometre baxmağa qoymurdu, deyirdi ki, senin elin ağırdır. Termometri götürüb, gözlerini azca qıyıb baxdı ve:
- Şükür! - dedi. - Otuz altı yeddi.
Bu sözleri ele dedi ki, menim özüme yazığım geldi: guya qızdırmam otuz altı yox, otuz yeddi olsaydı, ayaqlarımı uzadıb çene atacaqdım.

Küncdeki qedimi saat - bu da arvadın cehizi idi - gece saat birin yarısını vuranda telefonumuzdan ele bir qefil zeng qopdu ki, üreyim yerinden oynadı. Arvad ne qeder meni qorusa da, ne qeder qeydime qalsa da, özü desteyi götürmeye cüret etmedi. Men elimi uzadıb desteyi götüren kimi Mark Georgiyeviçin tengnefes sesini eşitdim.
- Bayaq yadımdan çıxdı deyim sene. Dehlizde asılqanın üstünde qovluq qoymuşam, Selime xanım gönderib. Deyesen, atasının gündeliyidi. Xudahafız. Gecen xeyre qalsın.
Vessalam.
- Kimiydi, ay kişi?! Men elimi yelledim.
- Eşşi, Mark Georgiyeviç!.. Rehmetlik oğlu, üreyimizi saldı. - Men elimi dehlize san uzatdım. - Orda qovluq qoyub, onu ver mene.
Arvad yerinden qalxıb hevessiz-hevessiz qapıya yönelende onu saxladım:
- Sen ölenlerinin goru, bir rumka da konyak ver.
Arvad ters-ters mene baxdı, amma bir söz demedi, qovluğu getir-memişden qabaq, bufetin şüşeli qapısını açıb ordakı ermeni konyakından bir qedeh süzüb mene verdi. Men konyakı birnefese başıma çekdim.

***

Güneş, sıldırımlı buzlaqların üzerinde çetir kimi açılmış göy qübbesinin ten ortasında nehengden de

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 202 >>