Bir genc Kebede hemişe bele dua edirdi:
«Ey doğru olanların yardımçısı olan Allahım,
ey haramdan çekinenlerin yardımçısı olan
Allahım, ey emaneti öz sahibine qaytaran
Allahım, sene hemd olsun!». Bu veziyyet
oradakıların diqqetini celb etdi ve gencden
bunun sebebini soruşdular: «Neye göre
hemişe eyni duanı edirsen? Meger başqa
dua bilmirsen?». Genc cavab verdi : «7-8 il
evvel Kebede qızılla dolu bir torba tapdım.
Torbada 1000 qızıl var idi. İçimden bir ses:
«Bu qızıllara senin çox ehtiyacın var»
deyirdi. Sonra düşündüm ki: «Olmaz, senin
olmayan haram mal ile xoşbext ola
bilmezsen. Bu, günahdır». Ele bu vaxt bir
kişinin torbanı axtardığını gördüm. Men
torbanı yiyesine qaytardım. Qızıllarını tapan
şexs çox sevindi ve mene 30 qızıl hediyye
etdi. Üreyimde Allaha dua ede-ede bazara
yollandım. Bazarda nurani bir genc esirin
satıldığını gördükde qiymeti ile
maraqlandım. Esir 30 qızıla satılırdı. O genci
alıb evime getirdim. Çox edebli ve çalışqan
genc idi, bütün işlerimde mene kömek
edirdi. Bir gün genc dedi: «Men Fas
emirinin oğluyam. Atamın adamları meni
sizden almağa gelecekler. Siz çox yaxşı ve
temizürekli insansınız. Meni 30 min qızıla
satarsınız». Heqiqeten de, bir neçe gün
sonra emirin adamları gelib oğlanı menden
30 min qızıla aldılar. Men hemin pula iş yeri
açdım ve xeyli qazanc elde ederek
varlandım. Bir gün qohumlarım evlenmek
üçün meni bir qızla tanış etdiler. Varlı
aileden olan qızın atası yenice vefat etmişdi.
Nikahdan sonra qızın cehizlerini getirerken
eşyaların içinde bir torba gözüme sataşdı.
Qızdan torba barede soruşduqda qız bele
cavab verdi: «Bu torbanın içinde 970 qızıl
var. Atam bir neçe il evvel torbanı Kebede
itirmişdi. Onu tapan genc haramdan
çekinerek torbanı atama qaytarmışdı. Atam
etdiyi yaxşılığın evezinde 30 qızılı ona
hediyye etdi, yerde qalanını ise cehiz olaraq
mene verdi». Qızın sözlerini eşitdikde
secdeye getdim, Allaha şükür ederek:
«Demeli, tapdığım bu qızıllar menim ruzim
idi,

[1] 2 >>