döyünen ürek arasında olur Cebi.
Menim.üreyimse bir-iki ay sonradaha heç vsxt
döyünmeyecek. Heç vaxt! Heç vaxt! Nergizin bir ömür
boyu bedbext olmasına imkan vermerem. Ne olsun ki,men
onu bu qeder çox sevirem.,He? Ne olsun? Seherden-
axşamadek onun haqqında düşünürem,smma
gizledirem,gizletmeliyem. Çünki bu heyatda xoşbext
olmaq hüququnu menden alıblar. Ve o şexs menden evvel
ölecek,ölmelidi.
Lena Nergizin otağından çıxan kimi Ateşle qarşılaşdı.
Ateş:- Nergiz necedi Lena?
Lena:- Senin veziyyetini öyrenib.
- Çox hirslidi?
- Yatdı. Çox zeifleyib,beş deqiqe söhbet ede bildik.
- Brs menim onı sevdiyimi...
- Bunu başa düşmek ele de çetin deyil. Amma yene de
soruşdu,bağışla Ateş,men heqiqeti dedim.
- Yaxşı elemisen.Heqiqeti bilmek onun da haqqıdı.
- Bir-iki saata özüne geler,sen gel menim otağıma
müayine edeceyük seni. Bir de neticeler...
- Bilirem Lena,berbad çıxıb.
- Ateş men çox pisem Ateş.
Ağlayaraq Ateşi qucaqladı.
Ateş:- Bilirem Lena,men de çpx pisem,lap pisem,pis
insanam.
- Yox.
- He.He.Menim ölümümü gözleme Lena,çıx get,get
sevdiyinin yanına,get.
- Men seni heç vaxt yalnız buraxmayacam Ateş,ne
deyirsen de,seninle spnuna kimi beraber olacayıq,beraber.
Lenanın ağlaması Ateşi de kövreltmişdi,gücle
ağlamamağa çalışırdı...
Toğrul düşünürdü. Belke de ilk dede bir "insan" kimi ne
etmişrm sualını defekerle özüne vermişdi. Cavabı axyarsa
da tapa bilmirdi. Dörd divar arxasında ne ede bilerdi ki?
Heç ne. Onun üçün bura hebsden de,mezardan da berbad
yer idi. "Neylemişdim bura mehkum olunmalı?
Neylememişem.ki. Eger tekce ailesini sarmadağın etdiyim
şexsler bir araya gelseler onda bir böyük qoşun yaranar.
Ne olmuşdı bu cür yaşamağa mecbur olacaq? Niye? Niye
men de diger günahsız insanlar kimi yaşamadım. Niye?
Niye digerleri kimi meb de qızum terefinden
sevilmedim,bunların hamısınon günahkarı özümem. Bu
heyata uduzdum.Uduzdum. Men mehv oldum.Öz elerimle
bedbextliyimi seçdim,men, men,ne vicdansız imişem?
Qızımın ölümüne,anasının bu

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 123 >>