Nergiz yuxuya gedene kimi yanında oldu,sonra
ise Cebrayılla maraqlamıb Lenadan yerini soruşmuşdu.
Cebrayılın tek eyleşdiyini ve hetta qapının sesine bele
reaksiya vermediyini görende başa düşmüşdü ki,o derin
üztirab keçirir,olanlardan özünü de günahkar bilir. Halbuki
ne onun,ne de Ateşin heç bir günahı yox idi. Ateş yavaş-
yavaş yaxınlaşıb Cebrayılın yanında eyleşende bele Cebrayılın
bundan xeberi olmamışdı. Axırı Ateş söhbet
etmek qerarına geldi.
Ateş:- Hey,sene ne olub? Ne fikirleşirsen?
Bu ses Cebrayılı qorxutdu ele bil.Diksinib Ateşe baxdı.
Cebrayıl:- Sen neçe vaxtdı buradasan?
Ateş:- Nergizin yanında olduğum deqiqelerle birge
haradasa 4 saat olar.
- Onu demirem,yeni ne vaxtdı menim yanımsasan?
-3 ay olar. Bir-birimizi çoxdan tanıyırıq.
- Xestexanada,bu gün? Bu halındada zarafatından
qalmırsan he?
- Ne var ki halımda? Bomba kimi oğlanam. Qızlar arxamca
qaçır,çox yaraşıqlıyam ve sair ve ilaxır.
- Men senin yerinde olsaydım,heç vaxt bele,yeni senin
kimi ola bilmezdim.
- Eksine,meni de vurub keçerdin. Bilirsen Cebrayıl,süzdü,
xestelik heç yaxşı elamet deyil,öleceyini bilmek insana
nece tesir edir,tesevvür ede bilmexizsen,amma bir xeyri
de var.
-Xeyri? Öleceyini bilmeyin ne xeyri ola biler?
- İnsan neyinse qedrini ancaq onu itirende bilir. İnsanlar
heyatda ömürlerinin qedrini bilmirler. Onu boş-boş
eylencelere,eyş- işrete serf edir,ne bilim belke de Toğrul ve
Ziyalar kimi başqalarına zülm verib lenet qazanmaqla
heyatlarını başa vıiurur. Amma heyatın qedrini men sizden
daha yaxşı bilirem. Bilirem uzun ömür yaşamadım,sevdi
yime qovuşa bilmedim,amma ela ömür sürdüm ha. Az
yaşadım,amma insan kimi yaşadım. Bax faydası da ele
budu.
- Ele danışdın,men de ölüm xeberimi eşitmek istedim lap.
Her ikisi gülür. Revanın gelişi ise onlae r üçün
gözlenilmez oldu. Qapını döyüb otağa keçdi.
Revan:- Ooo,yenilmez batalyon buradadı ki. Men de
qoşulum,olaq tam.
Cebrayıl:- Veziyyet o qeder de yaxşı deyil.
- Niye? Ne olub?
Ateş:- Senşn xeberin

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 123 >>