nöqte,beş nöqte,heç birini
yaddan çıxarmayıb.
Cebrayıl:- Hele de Ateş zarafat etmeyi bacarır.
Rwvan:- Polad bey zeng vurmuşdu,biri gün atamla
Mehdinin mehkemesidi. Bes Toğrulun axırı ne olacaq?
Ebülfez:- Ya intihar,ya da qetl.
Cebrayıl:- İntiharı başa düşdüm. Bes qetl? Kim.öldürecek
onu?
Ebülfez:- Men.
- Xaxaxa,ela zarafatdı.
Ateşin baxışı onun ciddi olduğınu nümayiş etdirirdi. Cebrayıl:-
Sen ciddisen.
Revan:- Sen doğrudan ciddisen?
Cebrayıl:- De özüm ölüm ciddisen? Danış da.
Ateş birden üreyini tutdu. Üreyşnde berk ağrılar
yaranmışdı. Nefes almaqda çetinlik çekirdi.
Revan:- Sene ne oldu Ebi? Hey? Sene ne oldu? Lenaya
xeber ver Cebi!
Cebrayıl qaça-qaça Lenanın yanına geldi.
Cebrayıl:-Lena,tez ol,Lena!
Lena:- Axı ne olub?
- Ateşin üreyi tutub,nefes ala bilmir!
- Şto? Qde Ateş?
- Menim.olduğum otaqda,tez ol!
- Skareya,hamı emeliyyatxanaya,skareya.
Ateşi emeliyyatxanaya keçirib qapını bağladılar...
Aydan:- Anacan,özüne gel. Xahiş edirem,al dermanı iç,ne
olar?
İrane oğlunun vesiyyetini xeber alandan sonra bunu
gözlese bele dözmeyib yere yıxılmışdı. Aydanın onu
xestexanaya aparmaqdan başqa çaresi yox idi. Ateşe zeng
vurmaq qerarına geldi,amma Ateş emeliyyatda idi.
Telefona zeng geldiyini gören Revan telefona cavab verdi.
Revan:-Alo,Aydan.
Aydan:- Ateş,tez eve gel,ananın veziyyeti pisdi.
Revan:- Aydan,men Revanam.
Aydan:-Revan,Ateş hanı?
- Steşin veziyyeti pisleşdi,emeliyyat edirler. Dedin,anam
da pisdi?
- He... He,Revan xahiş edirem,gelin anama kömek edin,ne
olar?
- Yazşı,yaxşı,sen sakit ol.Cebrayılla men ündi gelirik.
Telefonu söndürüb Cebrayılın yanına qaçdı.
Revan:- Cebi,Cebi,Ateşinin anasının veziyyeti
pisdi,xestexanaya çatdırmaq lazımdı.
- Yaxşı,onda gedek. Toğrul?
- Men onun yanında qalaram,sen onlarla geri qayıdarsan.
- Yaxşı...
Nergiz ayılıb yanında Hemze beyi gördü.
Hemze:- Necesiz? Veziyyetiniz necedi?
Nergiz:- Men yaxşıyam. Ateş?
- Siz narahat olmayın,Ateş bey yaxşıdı.
- Düzünü deyin Hemze bey,xahiş

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 123 >>