görseydim,neçe il
atam kimi zülmkar olmuşam. Yaxşı ki,tez peşman oldum.
Ne olsun? İndi sabah açılışı olacaq,seninle Ateş
Moskvaya,men İstanbula gedecem.
- Cebrayılla Nergize emanet olacaq bura,gözümüz arxada
qalmayacaq.
- Kaş Sebine de sağ olsaydı.O da bu işi seve-seve
görerdi.
- Tanrı günahlarını bağışlasın.
- Amin. Ateş harada qaldı?
- Uje buradadı. Gelir.
-Haradasan Ateş? Seni gözleyirdik.
Ateş:- Narahat olmayın,gelecem demişdim. Lena,birigün
uçuruq.Qanadlanıb uçmuruq ha,teyyareyle uçuruq.
Lena:-İnanmıram,de men ölüm teyyareyle uçuruq inanım.
Revan:- İnana bilmirem,sizi bir daha heç vaxt göre
bilmeyeceyime inana bilmirem.
Lena:- Kim bilir,belke bir gün qarşılaşdıq.
Ateş:- He,indi neyleyirik? Son günümüzün dadını çıxaraq
deyirem.
- Yaxşı,gedib gezek.
Lena:- Olar.
- Tamamdır.
Revan,Ateş ve Lena xeyli gezib sehere yaxın eve gelib
çıxmışdılar...
Toğrul göz yaşları içinde aynadakı eksiyle danışırdı.
Toğrul:-Ne cür adam olmusan sen? Nece vicdansız
birisisen? Senin ucbatından Sebine neler çelib? Öz doğma
qızına bele ata olmamısan. Bedbext elemisen qızını. Yox
Toğrul,sen yaşamağa layiq deyilsen,neçe gğnahsızın
canını yandırmısan! Allah,keç günahımdan Allah,ne olar?
Bu günahlarımın bedelini qanımla ödeyerem,aciz insan
kimi.Bağışla Sebine,bağışla meni balam,yanına gelirem.
Yanına gelirem qızım.
Silahı götürerek başına qoydu. Elini tetiye qoyub "Bsğışla
Sebine" deye qışqırıb tetiyi çekdi. Polis sese qapını açıb
içeri keçdi. Amma artıq Toğrul canını vermişdi.
İrane:- Sesi eşitdin?
Aydan:- He,eclaf intihar etdi.Ömründe heç olmasa bir defe
düz nese etdi de,haqqını yemeyek.
Polis aşağı mertebeye,İraneyle Aydanın yanına geldi.
Polis:- Toğrul özünü vurdu.Ona silahı kim vermişdi?
Polisin meseleden xeberi yox idi. Poladın isteyi ile Toğrulu
ve Ateşin ailesini mühafize üçün orada qalırdı.
Aydan:- Polada zeng vur,o sene deyer.
Polis Polada zeng vurdu.
Polad:- Ne olub?
Polis:- Ser,Toğrul intihar eledi. Ona silahı Ateş verib
deyesen.
-

<< 1 ... 114 115 [116] 117 118 ... 123 >>