İstemez.
- Allah ona kömek olsun.
- Amin. Gedek hazırlaşaq,gedek...
Polis:- Eminsiz getmek istediyinize?
Polad:- Menim işim bitdi,artıq,xoşbextem. Mence
Cebrayıla kömek etmeliyem. Birlikde kimsesizlere kömek
edek.
- Qerar sizindi,işinizi buraxmanızı istemezdim.
- Qismet beleymiş. Men düz yoldayam,size işinizde
uğurlar.
- Teşekkür edirem.
Cebrayıl:- Polad bey,gele bilerem?
Polad:- Gel Cebrayıl gel.
- İşimize başlayırıq?
- He. -Ele ise ne dayanmısan? Getdik.
- İkimize de xeyirli,uğurlu olsun...
Poladla Cebrayıl bundan sonra ömürlerinin sonuna kimi bu
yurdda birlikde işleyecekdi. Buna dair söz de verdiler.
Polad yurdda kimsesi olmayan bir gözel xanımla aile
heyatı qurmuşdu...
Ve budur,gece bitir,artıq Ateş ve ailesi Bakıdakı evlerinden
ebedi olaraq ayrılmaq üzredir. Ateş çantasını hazırlayıb
bitirmişdi.O sonuncu defe otağını seyr edib otaqdan
çıxmaq isteyirdi ki Aydan qapını açıb qonağının olduğunu
xeber verdi.
Aydan:- Seninle görüşmek isteyen var.
Ebülfez:- Kim?
Nergiz:- Men Ebülfez.
Aydan:- Men gedim teklikde danışın.
Ebülfez Nergizin üzüne baxanda onun gözünden axan yaş
Ateşi de kövreltmişdi. Daha Nergizin üzüne baxa bilmeyib
üzünü döndermişdi.
Nergiz:- Yene mene baxa bilmirsen,he?
Ebülfez:- Bunu menden isteme,o gözlere bir de baxsam
gede bilmerem. Niye geldin? Cebrayıla demişdim ki,sene
icaze vermesin.
- Meni görmeden getmeye nece razı ola bildin?
- Mene ezab verme Nergiz,xahiş edirem. Gedirem,ebedi.
Bir daha sen meni görmeyeceksen.
- Her gece yuxularımdasan. Ele bilirsen seni unutmaq bele
asandı?
- Unut Nergiz,unutmalısan.Başqa çaremiz yoxdu,çaren
yoxdu. Ölecem Nergiz,men yaxında ölecem.
- Daima xatirelerimde qalacaqsan,heç yere getmirsen.
Daim menimlesen.
- İşimi çetinleşdirme. Sene Cebrayılla bitir ömür boyu
xoşbextlik arzulayıram.
- Get Ebülfez,dayanma çıx get! Heç vaxt da,qayıtma.
Ömrünün sonunda xoşbext ol Ateş.
- Elvida,elvida Nergiz.
Ateş Nergizin alnından öpüb otaqdan çıxdı,taksi onları
gözleyirdi. Evin

<< 1 ... 120 121 [122] 123 >>