qapılarını kilidleyib taksiye eyleşdiler.Ateş
son defe Nergize baxdı,Nergiz ağlaya-ağlaya yere
çökmüşdü,Ateş de göz ysşlarını saxlaya bilmedi." Dayan
getmirem" deye qışqırmaq istese de özünü gücle saxladı.
Eliyle üzünü tutmuşdu. Nergiz ise yere çöküb qalmışdı. Bir
çox şexs ağlayır,amma Nergizin göz yaşları ebedi
idi,ebedi yaralı sevgisinin ebedi,bitmez göz yaşları.Bir
neçe il sonra o Ateşin istediyi kimi Cebrayılla aile heyatı
qurdu.Amma Cebrayıl Ateşi heç vaxt Nergize unutdura
bimedi.Nergiz ise heç vaxt xoşbext olmadı....
Lena:- Nehayet gelib çıxdız. Gedek? Men hazıram.
Ebülfez:- Gedek Lena,Bakıda ölmek isterdim,qismet
deyilmiş demeli. Heyat insana daim surprizler edir.
Aydan:- Çox danışmayın,yol boyu o qeder söhbet etmek
şansınız olacaq ki.
Ateş:- Bacım düz deyir de,gedek.
Lena:- Elvida Bakı,he?
- He. Elvida Bakı.
Ateş,İrane,Aydan ve Lena da Azerbaycanla vidalaşıb
Moskvaya yollandılar...
Kaşki,kaş ki heyat hemişe edaletli olardı,kaş hemişe
günahı tekce günahkar ödeye bileydi,amma bezen edilen
günah övladının ölümüne,bedbextliyine,kiminse ölümcül
xesteliyine,ya da heç günahı olmayan birinin ebedi göz
yaşlarına sebeb olur. Kaş ki,kaş ki,heyat hemişe edaletli
olaydı. Kaş ki...
SON
P.S: Oxuyub beyenen her bir şexse öz minnetdarlığımı
bildirirem.Bu hekayenin sonu xoş sonluq olmasa da her
birinizin heyatının her sehifesinin sonunun xoş sonluqla
bitmesi ile ümidi ile sizinle helelik sağollaşıram.
ela hekaye idi.cox sagolun.ama uzuldum Atese
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
