mübarize aparaq.
- Yox Cebrayıl,yox,arxayın ol,onu sen sevirsen,men yox,o
sene layiqdi,amma tez ol,o qeder oplan var ki onun
arxasınca gezen.
- Ela,onda men gedim,ona deyim.
- He,he,get de,tez ol. Tez ol.
Cebrayıl Ebülfezin yanından ayrılıb Nergizşn yanına getdi.
Ateş ise öz- özüne,sanki Cebrayıla deyirmiş kimi yalnız
bunları deye bildi:
- He Cebrayıl. Men de Nergizi sevirem.Çox sevirem...Cebrayıl:- Men seninle bir az teklikde danışmaq isteyirem
Nergiz.
Nergiz:- Menimle? Teklikde? Ne deyeceksen?
- Onu burada demeli olsam daha seni niye tekliye
çağırırdım gözel xanım?
- Bıy,demeli bele,ciddi meseledi? Olsun. Gel görek ne
deyirsen.
Amma Cebrayılın sevgisini etiraf etmek cehdş baş
tutmadı. Çünki Ndrgizi atası Mehdi eve çağırdı.
Mehdi:- Nergiz! Nergiz!
Nergiz:- Atam çağırır,deyesen vacib meseledi.
Cebrayıl:- Axı bes men...
- Sonra deyersen Cebi,ölüm deyil ki.
Nergiz atasının yanına qaçdı.
Ebülfez Nergizin oradan tez uzaqlaşdığını görende
Cebrayıkın ona sevgisini bildirdiyini,amma Nergizin qebul
etmediyi düşündü,çünki Cebrayılın üzünde derin keder
açıq-aşkar hiss olunurdu. Ebülfez Cebrayılın yanına gelib
ne baş verdiyi ile maraqlandı.
Ebülfez:- Ne oldu qardaş? Ne dedi?
Cebrayıl:- Atasının onu çağırdığını dedi.
- Yeni ki,yox?
- Heç ona nese deye bildim ki?
- Ay,men de deyirem sen artıq meseleni danışmısan,sevi
rsense bir deqiqe de gecikme,get danış da.
- Sen sevmemisen heç kimi. Bunu başa düşmezsen.
Ebülfez üreyinde "seni çox yaxşı başa düşürem" dese de
bunu tebii ki,Cebrayıl eşide bilmezdi. Amma Ebülfezin
neyese göre narahat olduğunu görmemek üçün Cebrayılın
kor olması lazım idi.
Cebrayıl:- Hey,senin neyin var? Heç buralqrın adamına
oxşamırsan.
Ebülfez:- He,düzdü,men Moskvadan gelmişem.
- Her sözden bir yumor çıxartmalısan da.
- Sen meni teze tanımısan. Ele danışdın,ele bil 10
ildi,tanışıq.
- Yox,10 gündü tanışıq,10 gğnde tanıdığımı deyirem.
- Ela,sen insanları yaxşı tanıyarsan,sence o da
seni,sevir?
- Kim?
- Hindistan

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 123 >>