gizletmeye mecbur idi. Çünki polisler
her yerde onları axtarırdı.Nehayet Ebülfezle Zeynal eve
çatdılar. Qapı döyüldü. Qapını Röya açdı.
Röya:- Haradasınoz siz? Her yerde sizi axtarırlar. Anan
narahat olub Ateş,biz de burada narahat qalmışıq.
Zeynal:- Polisler ne tez öyrenib Sebineyle Revanı bizim
qaçırdığımızı?
- Belke de Çiçek xeber vermişdir.
Ebülfez:- Yox,Çiçek mene aşiq,olub,ne istesem eder. Hem
de eline super imkan düşüb,bunu qaçırmaz.
Sebine:- Biri mene de ne olduğunu başa salacaq,yoxsa
yox?
Zeynal:- Ezizim,her şeyi zamanı gelenxe sene danışacam.
Niye telesirsen?
Toğrul:-İşinize qarışmaq kimi olmasın,amma bir az d
küçede söhbet etsez bizi yutacaqlar.
Zeynal:- Bu adam ömründe birinci defe ağıllı nir söz
dedi,keçek artıq eve.
Eve keçdiler.
Revan:- Biz ne vaxta kimi burada qalacayıq?
Ebülfez:- Cebrayıldan kömek isteyecem.
- O bize kömek eder?
- Sene deye bilmetem,amma mene eder.
Xumar:- Nehayet geldiniz,haradasız? Yaxşı ki,polisler tuta
bilmeyib sizi.
Zeynal:- Her şey qaydasındadı,indi Cebrayıla kimin
telefonuyla zeng vuracayıq.
Xumar:- Sizin telefonlar ne oldu?
Zeynal:- Sındırmışıq,Ateş sene son mesajı yazıb telefonu
da sındırdı.
Röya:- Anana xeber vetmeliyik,evden çıxmasınlar,polis
onları tutsa,onların da başı ağrıyar.
Ebülfez:- Az qalıb,Ziya Qasımovla görüşüm,sonra her şey
bitecek. Bu esaret de bitecek.
Röya:- İnşallah,ne deyim.
Revan:- Elimizden gelen heç ne olmadığına göre biz
yataq.
Ebülfez:- He,siz dincelin,Zeynal,menle gel seninle işim
var. Geceniz xeyre qalsın.
Sebine:- Xeyre qarşı.
Revan:- Xeyre qarşı.
Hamı yatmağa getdi. Oyaq qalanlar ise Ateş ve Zeynal idi.
Zeynal:- Neyleyeceksen?
Ebülfez:- Sabah Ziyanı tehdid edecem,o ele nilir ki,her şey
nezareti altındadı,ona göstereceyim şou unudulmaz
olacaq.
- Çiçeyşn sene kömek edeceyine heç inanmağım gelmirdi.
- Çiçek exlaqsız da olsa qorxmazdı. Tehlükeli ve derin
sularda üzmeyi bacarır. Men de ondan istediyim kimi
istifade edirem.
- Göresen Ziya bey Çiçeyin

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 123 >>