ve
Sebinenin ikisinin qızı olduğunu Sebineye danışdı.
Sebinenin veziyyetini tesevvür etmek bele çetindir. Sebine
çox ayaq üste dura bilmedi,üreyi gedib yere yıxıldı. Revan
qorxu içinde bacısına yaxınlaşdı,ele bil o nefes ala
bilmirdi.
Revan:- Sebine ne oldu sene? Sebine,özüne gel ne olar?
Kömek edin! Kömek edin!
Xumarla Röya qaça-qaça otağın qapısını açıb içeri
keçdiler. Zeynal hava almaq üçün küçeyr çıxmışdı,sesi
eşitmedi,amma Röyanın onun yanına qaçıb veziyyeti
bildirmesi ile eve teref qaçması bir oldu. Veziyyet çox pis
idi.Sebine xestexanaya çatdırılmalıydı,amma bu hem
onun,hem de yanındakı her şexsin hebsine sebeb
olacaqdı,ancaq xestexanaya aparmamaq da mümkün
deyildi.
Zeynal:- Çare yoxdu,getmeliyik,hebs olunacaq birisi varsa
menem,siz burada Ateşi gözleyin,Ateş gelse veziyyeti
deyşn ona. Menden narahat olmayın,başıma ne geleceyi
belli deyil,esas Ateşdi,onun tutluması felaket olar.
Revan:- Hamısı menim günahımdı,mene deyen vardı ki...
Zeynal:- Sen ona ne dedin Revan?
- Toğrulun onun atası olduğunu.
- Bunu nece deye bilmisen?
- Men bunu demeseydşm,özğmü bir ömür bağışlatiya
bilmezdim.
Xumar:- Bu söhbetin vaxritıdı? Belke tez olasız.
Zeynal:- Haqlısan,özünüze diqqet edin.
- Salamat qal.
Zeynal Sebine ile birge xestexanaya teref yollandı...
Nergizle Cebrayıl polise ne cavab vereceklerini bilmirdiler.
Polis ise sualları ard-arda verir,onları daha da heyecana
salırdı.
Polis:- Ateşi son dede harada görmüsünüz?
Cebrayıl:- Men.... Aaa... Men onu heç yadımda deyil,neçe
vaxtdır ki,gmrmirem. Sonuncu defe xestexanada.
He,he,yadıma düşdü,onu Nergiz gülle ile vurulduğu vaxt
görmüşem.He,he yadımdadı.
- Bes sonuncu defe ne vaxyit telefonla danışmısız?
- Ele o vaxtlar. He,he,o çoxdandı ki,mene zeng vurmur.
- Telefonunuza baxa bilrerem?
Nergiz söhbete qarışdı:
- Cenab memur,icaze verseydiniz size bir sual vererdim.
Biz Ateşin cinayet töretdiyini indi öyrenmişik. Heç
bilmirdik ki,o cinayetkardır,onunla söhbet etmişik deye biz
de

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 123 >>